Gheesteliicken roosen-tuyl
(1661)–Peeter Vloers–
Auteursrechtvrij
[Folio *1v]
| |
 | |
[Folio *3r]
| |
[Folio *3v]
| |
dijde Moeder met het lesen van den H. Roosen-Crans is vereerende, by de handt leyt, als een Vader sijn kindt, om hem tot saligheyt te brenghen. Hoort dan, wonder fraey geschiedenissen van beteringh van leven, die uyt het lesen van onse twee voorgaende Boecken ghesproten sijn. ALs ick't groot ziel-profijt, van dege gaen bevroeyen:
Wat vooral grousaem quaet, ons Boecken wel verhoeyen:
Die sinder twee, dry jaer, sijn in het licht ghegaen:
Verweckt my als een peert, den spoor-slagh op da baen.
| |
[Folio *3r]
| |
Een goe-gewillich peert, een weynich moet ghegeven?
Snelt voorts, ghelijck een schip met tij, en windt ghedreven:
Niet, dat een Religieus, soo snel maeckt op den wegh,
Als van groot ziel-profijt, het salich over-legh.
Al ist, den derden Boeck, dat hy in't licht sal comen:
Dit Boeckjen, dint noch eerst, sijn by der handt ghenomen:
Om reden, dat het sal voor leeghe prijs uyt gaen,
En om't groot ziel-ghewin, dat ick corts hebb' verstaen.
Ick late in de penn', die comen sijn ghevaren
Dry daghen verr' van hier, om haer ziel te bewaren,
Alleen maer, om te doen een generale Bicht,
Die, door haer groot berou, my hebben seer ghesticht.
Ick late in de penn', die sijn in sond' ghevallen:
En quamen diën dagh (dat noch is't vremst' van allen)
| |
[Folio *3v]
| |
By avont aen de poort; sy dorsten niet bestaen,
(Voor 'shadden eerst gebicht) om nae haer rust te gaen.
Ick late inde penn', die hebben veele jaren,
Haer groot bedreven quaet, niet derren openbaren;
Die door de boecken sijn bekeer, en soo verweckt,
Dat een, haer boosheyt heeft van vijftich jaer ontdeckt.
Veel, die als boeven-schuym in boosheyt haer verheuchden:
Geneycht tot alle quaet, af-keerich vande deuchden:
Die waren Catholieck; maer niet als in den schijn,
Die nu seer deuchdelijck, en ander menschen sijn.
Somm' sijnde seer mishout, haer mans als wilde dieren:
Daer 't huys stondt over end', door bulderen en tieren:
Seer goddeloos daer by, van d'eyghe vrou vervremt
Die door de boecken sijn als lammeren getemt.
| |
[Folio *4r]
| |
Maer een, dint wijt en breet, besonderlijck beschreven:
De welck, haer lijf en ziel, den duyvel had' gegeven;
Noyt schroomelijcker saeck, die ick mijn leef-daegh las.
Waerom ick andermael salt brengen eens te pas.
Ick soude hier van licht een duysent veersen schrijven:
Doch voor een poose tijt, sal ick dit schuldich blijven;
Maer't sal in't derde boeck, of elders sijn betaelt,
Want 't is een saeck die dint, tot ziel-profijt verhaelt.
Dees over-droeve ziel! heeft d'eerste deel becomen:
Mer dat sy van den boeck veel wonders had' vernomen:
Sy las gedurich aen: maer dat haer 't best' beviel,
Was daer een vrouwe gaf, den duyvel lijf en ziel
Geteeckent met haer bloet; dat sy heeft weer gekregen
'tAntwerpen in ons Kerck; dat quam haer te bewegen.
| |
[Folio *4v]
| |
Van meerder spreeck ick niet. Altoos, dat is gewis,
Dat uyt des duyvels klauw, haer ziel getrocken is.
Maer dit voegh icker by; en laet dat jeder weten:
Dat sy noch noyt en hadd' den Roosen-Crans vergeten;
Noch wirter in de bicht van swaerder sond' gemelt.
Maer als een woeste zee, was oock 't gemoet ontstelt.
De voor-bicht was oprecht een over-vloet van traenen:
Dan tot oprecht berou, was hier geen wegh te baenen:
Maer d'over-groote schaemt dee' hier in groot belet
Dat door voor-comentheyt, wirt seer ter sijën geset.
Om reden wort de plaets, waer't is geschiet verswegen:
Om sekeren persoon, die hier med' staet verlegen:
Die mede plichtich is, jae d'oorsaeck van dit quaet
En 't gaet hem voor sijn eer, want 't is een man van staet.
| |
[Folio *5r]
| |
Om dierghelijcke, als noch om ander reden, hebben de geloof-weerdighe Schrijvers vande Mirakelen des H. Roosen-Crans, als mede van andere woonderlijcke gheschiedenissen, de plaetse somwijl niet ghemelt. Met dese selfde reden, hebb' ick twee of drymael volle weldoeninghe ghegeven aen sommighe Persoonen van achtbaerheyt: van my vraghende, waerom de plaetse van sommighe verhaelen inde twee voorgaende Boecken daer somwyl niet by genoemt en staet; dat het wat achterdenck en gaf aen de geloofbaerheyt vande saeck; maer sy waeren met dese antwoort op hunlie vraegh ten vollen voldaen; op my versoeckende, dit ievers eens willen te passe brengen, gelijck als hier gedaen wort, want door onder-vondenheyt,wy het selver nu weten, dat het somwijl niet gheschieden en mach. Noch laet ick inde Penn', dat ander is hervaeren:
Dat sich van dagh tot dagh staet te veropenbaeren;
| |
[Folio *5v]
| |
Soo dat ick haest vervvacht nieuvv, schoone, rijcke stof,
Daer vveer verschijnen sal, Maria's grooten lof.
Soo dat Maria, inde Mirakelen, ende andere wonderbaere geschiedenissen door den H. Roosen-Crans, heeft na gelaeten een voorbeldt, daer de wanhopighe menschen in vinden om altijdt op Godt, en op haer voorbidden te moghen betrouwen; de vleeschelijcke, ende andere boose menschen om op hun eynde te dencken, de flouwen, om sich te ontsteken; de onvolmaeckten, om sich te beteren; ende de volmaeckten, om meer en meer noch den eersten laten uytgaen, tot troost en bystant van alle menschen. Daerom hebbe ick oock ghenomen een kleyn formaet, om ghevoeghelijck het selfde te konnen by hem steken, en ghemaeckelijcker over te konnen verseynden. |
|