|
| |
| |
| |
Uyt-werckinghe Van de waerachtighe heyligh-maeckende Liefde Gods,
Als een Sterck-blinckende Baecke ten toon gestelt aen alle ieverighe, ende God-lievende Sielen.
DIe zyt tot Godes liefd', en synen dienst gheneghen,
Wilt ghy ver-staen, waer in dees' liefde is gheleghen?
Wat Godes liefde werckt, ver-draeght, en oock vermagh?
Dit sal ick tot uw' baet hier brenghen voor den dagh.
Die God uyt liefde dient, dient sonder loon te vvachten;
De vvaere liefde Gods vvilt gheen ver-geldingh' achten.
In Gods liefd' is gheen vrees'; noch in de vrees' en is
Gods liefde niet, noch daer en is ghelyckenis
Van d' een met d'ander: vvant Gods liefd' en vreest gheen straven,
Ghelyck de vrees', die is een eyghen vvet der slaven.
O vvat ver-magh Gods liefd', die alle vrees' ver jaeght,
En maeckt de slaef een Heer, als hy reyn liefde draeght!
Maeckt van den wolf een schaep; geeft aen den doodẽ 'tlevẽ;
Maeckt dat den sondaer all' syn sonden zyn ver-gheven.
Gods liefd' haer niet en schaemt, noch siet de wereld aen,
Daer sy de eer' van God en glori' voor moet staen.
Gods liefde twee-dracht haet; be-mint die zyn een-drachtigh,
In deughd, wiêns handel is recht-veerdigh, en vvaerachtigh.
Gods liefde niemand en ver-oordeelt, noch be-haet;
Maer is tot ieders hulp staeds veerdigh, vroegh en laet.
Gods liefde gants ver-acht all' 's vverelds yd'le goeden:
Want haer de schatten van den Hemel over-vloeden;
In armoed is sy ryck, noyt en on-breckt haer iet:
Want als sy God be-mint, den grootsten Al gheniet.
| |
| |
Gods liefde leeft al-tyd, en laet den mensch noyt sterven:
Want soo hy sterft door liefd', doet hem den' Hemel erven.
Gods liefd' is al-tyd groen, en als den somer groeyt,
S'en is noyt sonder vrucht, maer al-tyd draeght, oft bloeyt;
S'en is noyt ledigh, maer ghestaedigh in het wercken;
Aen haer een stichtingh' is, en alle deughd te mercken.
Gods liefd' is mild en soet, een ieder aen-ghenaem,
Tot allen ouderdom van alle mensch be-quaem.
Gods liefd' ver-oudert niet, blyft al-tyd even jeughdigh,
Geen droefheyd haer ont-stelt, blyft al-tyd even vreughdigh.
Gods liefd' en soecke noch geld, noch goed, noch eyghen baet,
Noch sy en quelt haer niet, al word sy oock ver-smaedt.
Gods liefde vlytigh is, voor haer moet traegheyd swichten;
't Welck suer is, sy ver-soet, 't welck swaer is, doet sy lichten;
Gods liefd' word niet gekreêt, ver-argert noch ver-gramt,
Noch door wraeck-gierigheyd oft leed op iemand vlamt.
Gods liefd' en word niet door ver-moedingh' oyt gedreven;
Maer ieder alle quaed is veerdigh te ver-gheven,
Gods liefde heerscht allen, en heeft de over-handt:
Want sy het hert, en siel be-sit, en sy ver-bant
Uyt haer ghebied de sond', het moet all' heyligh wesen
In ' t hert, en siel, waer in Gods liefde is gheresen.
Het moet all' suyver zyn, en sonder smet oft vleck,
Waer in Gods reyne liefd' ghenomen heeft haer pleck.
Dees' reyne liefd' gaet God in synen Hemel vinden,
Sy kust hem, en om-helst als haeren wel be-minden,
Als Bruyd en Bruydegom, jae in syn armen rust,
Waer in sy met ghenoeght' haer reyne lusten blust.
Die siel door suyver liefd' met Christo maeckt eẽ houw'lyck,
En leven in den gheest ver-saemt in peys ghetrouw'lyck.
Gods liefde sucht en weent, uyt liefde traenen stort,
Gods liefde waeckt en bid, en staeds haer lenden gort.
Gods liefd' is sonder rust, loopt sonder te ver-flouwen,
Tot dat, dien sy bemint, sy Christum magh aen-schouwen;
| |
| |
Die anders gheenen dienst van syne Bruyd en vraeght,
Dan dat sy hem be-min'; dees' liefde hem be-haeght.
S'en moet niet anders doen, s'en moet niet anders trachten,
Noch haeren Bruy'gom wilt van haer iet anders wachten.
Als suyver liefd', en dan den Bruy'gom sich ghenoeght,
Als haer syn Bruyd met hem in suyver liefde voeght.
Gods liefde lyd-saem is, stand-vastigh in 't ver-draeghen
Al wat haer over-komt, oock d'alder-grootste plaeghen;
Maer on-ver-duldigh is in 't minnen, tot dat sy
God, die sy lief heeft, siet, tot dat sy is daer by.
Sy dorst, sy is in anghst, tot dat sy heeft ghevonden,
Aen vvie sy met den band der liefde is ver-bonden.
All' vvat is vvanckelbaer, vvat is ver-ganckelyck,
Hoe wel van dieren prys, sy minder acht als slyck,
S'en stelt haer hope niet op' s werelds yd'le saecken,
Alleen wat hemelsch is, kan haere siel ver-maecken.
Gods liefde soeckt 't welck swaer, oft sdhier is bovẽ macht:
Want sy al-tyd tot God, tot 't alder-hooghste tracht.
Oft 't bitter is, oft wranck; oft heet, oft koud; gheen pynen
En konnen in haer siel Gods liefde dan ver-dwynen.
Gods liefde maeckt het jock heel soet, nemt wegh dẽ last,
En doet, dat hy, die mint, op gheene-moeyt' en past.
Gods liefd' en soeckt noch lof, noch eere te be-haelen;
Maer wenscht dat God haer liefd' met liefde wil be-taelen;
Sy soeckt te zyn be-mint, ghelyck sy oock be-mint,
In weder-sydsche liefd' sy haer ver-noeghingh' vindt.
Gods liefd' leeft sonder dwangh, noch sy en heeft geen wettẽ;
Waer op rechte moeten all' de liefde-loose letten.
Gods liefd' is een vriendinn' van haer vyanden al,
En sy noyt vyandschap tot iemand draeghen sal:
Want de gherechtigheyd be-mint sy boven maeten;
Waer door sy niet den mensch, maer komt de fond' te haeten;
Want alle menschen sy met duyven-ooghen siet,
Waer in sy straft de schuld; maer scheld Gods schepsels niet.
| |
| |
De vlammen van Gods liefd' soo groot is, en soo machtigh,
De liefde van dees vlamm' soo heet is, en soo krachtigh,
Dat 't waeter van de zee dees' blusschen niet en kan:
VVant hoe-men haer meer bluscht, hoe sy meer brand daer van.
O wat een groot Paleys ons Godes liefd' doet open!
Waer in sy oock ontfanght, die sulcx niet derren hopen:
Want niemand sy ver-werpt, maer offert haer ghenaed'
Aen die on-danckbaer zyn, vol haet, en nyd, en quaed.
O liefde Gods, die zyt het leven van die leven,
Jae die het leven aen de dood' alleen kont gheven.
Geen deughd heeft sonder u haer uytwercking' oft macht,
Ghy zyt alleen naest God al-machtigh door uvv' kracht.
|
|
Auteursrechtvrij