|
| |
| |
| |
Rym-dicht,
Beschryvende de goede manieren ende deughden, in de welcke sich moet oeffenen eenen Monick oft kloosterlyck persoon, ver-bonden zynde aen God met de dry Geloften van Suyverheyd, Ghehoorsaemheyd, ende Armoede; be-grypende oock de fauten ende sonden, de welcke soo-daenighe gheestelycke persoonen moeten schouwen.
Over-gheset uyt de Latynsche Veersen, ghemaeckt (soo-men seght) van den H. Anselmus Aerts-bisschop van Cantelbergh.
DIe God ver-bonden zyt, en hebt gheloeft te leven
Ghehoorsaem, arm, en reyn, dit Dicht gehoor wilt geven.
De kappe noch de kruyn en maeckt den Monick niet,
Noch ooc de strenge dracht van 't kleed geeft daer toe iet;
Maer des siels innigheyd, de deughd, en goey manieren;
Be-taemen 't Klooster-volck, en uyterlyck ver-cieren;
De ned'righeyd des geests, de smaed van 's werelds goedt,
De heyl'ghe soberheyd 't meest tot sulck leven doet.
Wat helpt u, dat ghy zyt het hayr kael af-gheschoren?
Wat helpt u, dat ghy hebt 't verworpen kleed ver-koren?
Is't dat den wolf is met der schaepen woll' be-deckt?
Is't dat daer in de kap een hoofd vol perten steckt?
Men kan de menschen hier op aerd-ryck wel be-drieghen;
Een kloosterlyck persoon als eenen mensch kan lieghen;
Maer Chrîstus, die te recht de Waerheyd word gheseyd,
Het Leven, en den Wegh, en word noyt weder-leyd
Door loosheyd, oft be-drogh, die niemand heeft bedroghen,
Noch oock be-drieghen kan; in hem en valt gheen loghen.
Hy grootelycx mis-gaet, en doet een grouw saem fout,
Die God ghelosten doet, als hy die niet en houdt.
Om u te beteren, uw' seden te be-keeren;
Te schouwen alle quaed; om alle deughd te leeren
Ghy in het Klooster zyt ghegaen, dit is ghewis;
Te dienen God den Heer' alleen uw eynde is.
| |
| |
Ver-laet uw' fauten dan, en alle uw' ghebreken,
Die ghy zyt door uw' dry Gheloften af-gheweken.
Die voor-tyds zyt gheweest hooveerdigh van ghemoedt;
Ver-nedert u, en valt uw' Oversten te voet.
Die in de wereld plagh on-suyverlyck te leven;
Moet sich hier ernstighlyck tot reynigheyd be-gheven.
Die in de wereld socht den ryckdom, lof, en eer';
Dees' hier ver-smaeden moet, en dienen God den Heer',
Die sich plagh in 't gheluck des werelds te ver-blyden;
Sich hier ver-sterven moet, en leeren staeds te lyden.
Die voor-tyds kostelyck ghekleed, gingh heel parmant
In syde en fluweel, met ringhen aen de handt;
Moet hier der kleêren pracht, en all' 't cieraet ver-treden,
En met een hayren-kleed be-decken syne leden,
Die voor-tyds had veel klaps, in woorden uyt-ghestort:
Dat door stil-swygentheyd hy hier syn tonghe kort.
Die in de wereldt plagh sich hittigh te vergrammen;
Door de sacht-moedigheyd hier syn gemoed moet tammẽ.
Die te ver-volghen plagh syn naesten met den nydt;
Moet sich all' 't quaed fenyn van haet hier maecken quyt.
Die door der vleyders lof plagh als een blaes' te swellen;
Moet all' der menschen lof gants uyt syn hoofd hier stellen.
Die een krackeeler was, gheneghen tot ghekyf;
Hier smaed ver-draeghen moet, al gaet het oock in 't lyf.
Ghy moet u tot den stryd gheduerighlyck be-reyden;
Op dat u 's werelds goed, en wel-lust niet ver-leyden.
Het waer een groote faut te wesen toe-ghedaen
Tot 't ghen', het welck ghy zyt vry-willigh af-ghegaen.
Het waer een groot mis-daed, weêr tot het quaed te keeren,
Het welck ghy hebt ver-saeckt, om alle deughd te leeren.
Het aerd-ryck gants ver-smaed, die naer den Hemel tracht;
Ghy siet 't aerdsch goed ver-gaen; waer-om dat niet veracht?
Uws levens tyd is kort, wilt desen wel be-steden;
Doet deughd nu als ghy kont; volght al-tyd goede seden.
| |
| |
Die hier goed deughden-saed, al is dat weynigh, saeyt,
Hier naer in over-vloed der deughden vruchten maeyt.
En hanght uw' hert' doch niet aen tydelycke saecken;
Noch in het ghen' ver-gaet, en wilt uw' Siel' ver-maecken;
Want het ver-dwynt hier al, wat ghy op aerd-ryck siet;
't Welck eens scheen wat te zyn, ten lesten komt op niet.
Het leven van den mensch word eenen stryd gheheeten,
Soo d'onder-vindingh' ons van dagh tot dagh laet weten:
Want waer ghy gaet oft staet, ghy uwen vyand vind;
Ghy vechten moet al-tyd, hoe dat ghy zyt ghesind.
Hier-om die wereldsch was, in 't klooster is ghetreden,
En naer des kloosters wet een leven heeft be-leden,
Om, die den mensch be-stryd, den vyand te ont-gaen;
Dus hy syn sonden uyt moet wasschen met ghetraen;
En sich in-belden staeds, dat God op alle plecken
Hem teghen-woordigh is, waer hy sich wilt ver-trecken,
En siet all' wat hy doet; dat voor God niet en is
Ver-borghen, die door-soeckt des siels gheymenis.
Als u haer soetheyd soeckt de wereld in te gheven,
Wacht u: want haeren smaeck de Siel' be-nemt het leven.
Als u het vleesch aen-lockt met haere sinn'lyckheydt,
Dwinght haeren lust, waer in de dood der Sielen leyt.
Des werelds blyschap baert een pyn die noyt sal eynden:
Want sy haer dienaers al in 't eeuwigh vier sal seynden.
Het leven, 't welck is kort, als 't quaelyck word vol-daen,
Den mensch voor synen loon doet in de helle gaen;
Maer die hier hunnen tyd, die kort is, wel be-leven,
Men sal hun voor hun deughd het eeuwigh leven gheven;
Voor korten arrebeyd sy sullen eenen loon
Ont-fanghen, met een on-be-derffelycke kroon.
Als ghy dus hier zyt om de wereld te ver-saecken;
Soeckt u alleen met rust in Gode te ver-maecken.
In al uw woord, en werck houd wys', manier', en maet;
Hebt God al-tyd voor oogh' waer ghy sit, gaet, oft staet.
|
|
Auteursrechtvrij