Rymende uyt-legginghe naer den letterlycken, ver-holen ende sedelycken sin, van de honderd ende vyftigh psalmen van den heylighen koninghlycken propheet David

Ode,
Oft vreughdigh Ghesangh, op het uyt-legghen van den Psalter Davids,

Door den Eer-weerdigen konst-rycken, ende hoogh-geleerden H^t. Peeter de Vleeschoudere, pastoor van ter Alphen.

O Suyver Davids Tolck van honderd vyftigh Psalmen!
Hoe aerdighlyck kont ghy syn Sangen weder-galmen!

Ghy singhet niet alleen als David heeft ghedaen,

Maer leert ons boven diên het singhen wel ver-staen.

O rycken Tael-man, en ghetrouwen Over-setter!
Naer den Ver-holen sin, soo wel als naer de Letter.

Seer eygentlyck hebt ghy ons allen onder-richt

Van Davids Psalter, die ghy door ons' tael ver-licht.

Den gheest van David leeft in u soo wy be-mercken,
Het blyckt aen uw verstand, en 't blyckt wel aen uvv' vvercken.

Was David t'syner tyd een Koninghlyck Propheet,

Niet minder zyt ghy nu een Koninghlyck Poëet:

[p. XXV]

 

Was David t'syner tyd een Herder van syn schaepen,

 

Uw' schaepen-sorgh' en laet u dagh oft nacht niet slaepen:

 

Was David t'syner tyd een man naer Godes hert,

 

Wie twyffelt dat ghy oock daer voor gherekent werdt?

 

Wy kennen dat wy zyn aen u seer hoogh ver-bonden,

 

Om dat ghy Davids sin in Rym-dicht komt ver-konden:

 

Dus cieren wy uw' hoofd, en rechten u tot lof

 

Een zeghe-teecken op van on-ver-slensbaer stof.

 

De Dichters tot uw' roem zyn besigh om te schryven,

 

Op dat uw' grooten naem magh eeuwigh by ons blyven:

 

En om te toonen dat ick niet on-danckbaer ben,

 

Danck' ick u met myn hert, en prys' u met myn pen.

 

 

 

Franciscus Godin.

Den selven tot den selven.

WAt Pythagoras ver-sierde,
Ick myn leven noyt en vierde,

Dat een mensch die is ver-gaen,

In een ander op kan staen.

Jae, al had hy 't my ghesworen,
Ick gheloofd'et noyt te voren,

Dat, die duysend jaer is doodt,

We'er her-leeft al even groot.

'k Moet my nu ten onder-gheven:
Want 'k sie David vve'er her-leven,

Die vve'er singht, ghelyck hy plagh,

Synen Psalter nacht en dagh.

'k Hoor' syn snaeren vve'er her-stellen,
Om Gods Lof-sangh te ver-tellen,

'k Hoor' hem singhen even scherp

Op syn vvel-ghesnaerde Herp.

Jae, 't is David, 't magh niet faelen,
Wie sou Davids sin ver-taelen

[p. XXVI]

 

Anders als vvel David self?

 

Niemand onder 't heel ghevvelf

 

Van den hemel, ofte aerde,

 

Ons den sin soo vvel ver-klaerde;

 

Daerom houd' ick voor ghevvis,

 

Dat het David selver is,

 

In Vleschouder vve'er her-boren,

 

Om te singhen als van voren;

 

Maer hy singht nu sonder endt

 

't Oud en Nieuvve Testament.

 

Singht, Vleschouder, met ver-langhen

 

Alle daghen Davids sanghen,

 

Ghy, en David zyt ghemeen:

 

Want ghy twee en zyt maer een.

Idem ad Eundem.

VIr fuit hîc ortu Samius, celeberrimus olim,

Nomine Pythagoras, talia verba loquens:

Credite, mortales post mortem posserenasci,

Spiritus alterius corpus inire solet.

Credere quod nunquam volui, nunc credere cog[...]r:

Psalmographus David namque renatus adest.

Scilicet Hebraeo cantavit carmine quondam,

Sed potius Flandro jam canit ore melos.

Macte animo David, Vleschouder corpore vivens,

Vive, nec invideo, qu[...]d sine fine car[...].