Rymende uyt-legginghe naer den letterlycken, ver-holen ende sedelycken sin, van de honderd ende vyftigh psalmen van den heylighen koninghlycken propheet David

Aen den selven,
Met diep-grondighen hert-jonst op-ghedraeghen Door Neve aen Neve.

AMphion (soo de Fabels melden)
Soo soetjens op syn Liere spelden,

Dat hy de steenen trock uyt d'aerd',

En t'saemen heeft by-een ver-gaert,

En stichte Theba met haer mueren,
Doch sonder hand oft voet te rueren,

[p. XXII]

 

En sonder dat daer eenigh man,

 

Oft die'r aen wrocht met syn ghespan;

 

Maer soo 't geheym ghy wilt be-mercken,

 

't En was gheen Lier, maer ander vvercken,

 

Waer med' Amphion steenen trock,

 

En bouvvde Theba sonder jock;

 

Het vvas de soetheyd van syn spraecke,

 

Waer med' hy 't hert quam te gheraecken.

 

Van menschen, die soo hard als steen,

 

Als beesten leefden onder een;

 

Dees' leerde hy de goey manieren,

 

En wist die soetjens soo te stieren,

 

Dat sy, die vvaren hard als steen,

 

In seden zyn ghemaeckt ghemeen.

 

Hoort hier, niet een Amphion spelen,

 

Op soete lier, oft een'ghe velen;

 

Maer op des Koninghs Davids Herp,

 

Met een vernuft soo soet, als scherp.

 

Hoort hier Vleschouder Davids Psalmen

 

In Dicht-konst konstelyck uyt-galmen,

 

Waer ghy de Sede-Letter-sin,

 

En oock 't geheym sult vinden in.

 

Hoort hem des Kercks Lof-sanghen klinghen,

 

In Neder-duydsche tale singhen,

 

En noch veel Rymen vol ver-maen,

 

Om 't sondigh leven af te staen.

 

Een steenen hert sal hy ver-wecken,

 

't On-tuchtigh volck tot deughden trecken,

 

So wie in desen boeck gheraeckt,

 

Haest uyt der souden slaep ont-waeckt.

 

Leeft, en her-leest hem alle daghen,

 

Ick weet, hy sal u wel be-haghen:

 

Soo sal Vleschouder des-ghelyck

 

Be-haeghen God van Hemel-ryck.