Den nieuwen verbeterden lust-hof gheplant vol uytghelesene, welgherijmde, eerelijcke, amoreuse ende vrolijcke ghesanghen
(1607)–Michiel Vlack–
Auteursrechtvrij
[pagina 81]
| |
op de wijs: De May, de may, coel is de may. etc.
Elck prijst zijn lief nae hy se gis,
Sijn lust ick niet benye:
Die ick bemin gheboren is,
Tot swerelts heerschappye.
Mijn gheest van een ghemeen verstant,
Hem geensins laet becooren:
Die gheene die mijn herte brant,
't Js een Princes ghebooren.
Haer edel en haer hooch ghemoet,
Vertoont hem in haer weesen:
't Gheen haer onsichtlijck minnen doet,
Dat doet haer lieflijck wesen.
Jn heuscheyt is sy nemmermeer
Van yemandt 't overwinnen,
Gheen dingh en acht zy boven eer
't Sijn princelijcke sinnen.
Haer goodelijck verstant dat blinckt
Wanneer haer reeden vloyen,
Haer hoghe stem wanneer zy klinckt
Leyt menich ziel aen boyen.
Van veruw den hemel so ghelijck
Mijn Joffrouws ooghen lichten
Dat daer een Setel van sijn rijck
Cup'do heeft willen stichten.
O Iupiter vergheeftet mijn
Soo'ck van u weynich houwe,
V blixems niet so crachtich zijn
Als d'oghen van mijn vrouwe.
Haer aenschijn nevels dick verclaert,
En tquaet weer doet verschoonen,
Dat als zy buyten spelen vaert
De Son schaemt haer te toonen.
Son dreycht ons vry met duysternis,
Schuylt achter wolcken bloode,
So langh mijn Joffrou met ons is
En zijt ghy niet van noode.
Men sal daerom natuer gheschent
Van niemandt hooren noemen
Waer dat mijn vrou haer ooghen went
Daer groyet cruyt en bloemen.
Daer leyt niet aen Apollo blont
Al ginck hy van ons scheyen
| |
[pagina 82]
| |
Als sy ons haer ghesichte jont
Tis tschoonste van de Meye.
Maer sonder t'oghe dat mijn quest
En schoonheyt uytghelesen:
Al schijnt ghy Phoebus al u best,
Tsal droeve winter wesen.
Dus heeft natuer haer liefste kint,
Gaen boven andre cieren,
De herten die haer schoonheyt wint
Regeeren haer manieren.
Jndien een mensch verhopen dorst
De liefd van een Goddinne,
Misschien en brande noyt mijn borst,
Met ymant anders minne.
|
|