|
| |
| |
| |
Een Christelick Lof-verhael Van Godes Goedtheydt ende Barmherticheydt, Die hij aen de Nederlanden Bewijset; Beschreven Door Iacobvm Viverivm, van Ghendt.
DE Mensch die in den neus * draeght sijnen adem hier
Op God verhevet wordt met lijf en ziele schier:
Doch hebbe God mijn ziel, de Wijsheydt mijne zinnen;
Mijn lichaem wilt een * Maeghdt in dese wereldt minnen.
Den Gheest en can altijdt niet sien God's * Sonne-schijn.
O * Sonne van mijn hert, moght ick in u Aenschijn
Aenschouwen mijnen God, end' hooren uwe reden,
[Die voor mijn herte zijn den * spieghel van Wijsheden]
Ick soude singhen op (naest God) tot uwer eer,
Hoe God het Nederlandt verlost end' helpet seer:
Maer ghij sluyt u ghesicht: u lippen zijn ghesloten:
O Liefde, ghij zijt soet, doch met veel * gals begoten !
Als ick u loope naer, soo loopet ghij van mij;
Als ick een ander Min, soo commet ghij ras bij.
Ghij * wil't, en willet niet, ghij roept, en ghij verjaeghet:
Ghij acht mij wonder veel, en met mij niet en vraeghet.
Dat maeckt dat mijn ghemoedt is als een schip dat stiert
Mijn * droefheydt mij verblijdt; mijn vreughet doet mij suchten;
Mijn vreese maeckt mij stout; mijn cloeckheydt doet mij duchten;
Mijn wijsheyt maeckt mij dwaes; mijn dwaesheyt maeckt mij wijs
Mijn doodt mijn leven is; mijn leven doodes ijs !
Nu, makes eens een eyndt; de keur wordt u ghegheven:
Bewijst mij min' of haet, mij sterven doet of leven !
V * ooghskens minnigh-soet die lachen, Lief, op mij,
End' u sneeu-witte handt mij trecket aen u sij':
Och of ghij uwe stem eens woudet laeten hooren,
| |
| |
Ick soude swijghen stil, end' u niet eens verstooren !
Wat helpt de * keersse licht als sij bedecket staet ?
Wat helpet grooten schat die in de eerd vergaet ?
Wat helpet spijs en dranck die voor ons is ghesloten ?
Wat helpt u groot Verstandt dat in u hoofdt wilt * vloten ?
Och soo ghij zijt begaeft met Wijsheydt van den Heer,
En zijt voor mij niet stom: leer't mij u wijse leer !
Den * nijdt en is hier niet, den * spot die is verdreven:
* Verquickt mij met u leer, soo sal mijn ziele leven.
De * Maghet wierdt beweegh't door haeres Minnaers tael,
En sprack: Och aen mijn hert is geen * drij dobbel stael:
Mijn ziele is beweegh't, mijn herte is verwonnen,
End' in mijn jongh ghemoedt voel ick des * minnes Sonnen
Schrijft mijne woorden, Lief, met eene * rasche handt:
Ick, ick sal singhen op hoe God helpt Nederlandt.
Nu is't den rechten tijdt: want heden heeft Nassouwe
[Door hulp van God den Heer] verlost God's Kerck uyt rouwe.
O God, send in mijn hert dijn Wijsheydt Heyligh-soet,
En dat den Heyl'gen Gheest verlichte mijn ghemoedt:
De mensch is niet van stof als hij derft dijn verlichten !
God moet ons goede Leer self leeren ende dichten.
DAt is een saeck ghewis, dat al dat men hier siet
Van God gheschapen is (tot s'menschen kint) uyt niet
Soo is het Nederlandt gheschaepen van den Heere:
Waer voor het nacht en dagh God's naem moet prijsen seere.
Dat is een saeck ghewis dat God heersch't over al,
End' eer een saeck gheschied't, God die bestellen sal.
Al wat in Nederlandt dan wonders is gheschiedet,
Dat is van God beschickt: God hulp en straffe biedet.
De sond van Nederlandt verweckte Godes straf;
Dies hij haer voor * een wijl den Spaengiaert over gaf,
Die haer gheplondert heeft, vercrachtet en gheschonden:
Soo wordt een Landt ghestraft, om sijn misdaedt en sonden !
De Waerheydt vluchten moest; de loghen was gheeert,
Het Recht was in onrecht, Deught in ondeught, verkeert:
Het welck * voor Boden zijn van Godes straffe plaeghen.
Het Landt dat * sonden cust, moet Godes gramschap draeghen.
God wacht wel eene wijl eer hij sendt sijne straf;
Doch in het lest hij comt, en send't ons in het * graf;
| |
| |
Tot straf van onse sond. Daerom sijn't * wijse Landen
Die met een recht berouw uytblusschen Godes branden.
Maer dat is een' ellendt, dat men sond niet en laet
Eer God op onsen rugh met straffes roeden slaet:
Dan is het al, O wee ! Doch, * O wee ! veel te laete:
Die van God hulp verwacht, moet in tijd's soecken baete.
De * Spaengiaert [Godes roe] was Nederlandt soo wreet,
Dat mijne * jonghe tongh niet segghen can haer leet:
Want vremde heerschers zijn de doodt der ondersaeten:
De Wetten zijn haer slijck, en kaf de wijse Staeten:
Dat is slechs haere wet, dat sij self worden rijck,
Dat sij self zijn gheeert, met recht of onghelijck.
Sij soghen Nederlandt het bloedt haest uit haer leden,
Het margh uyt haer ghebeen't, end' hebben haer vertreden.
S'en moght ghelooven niet, dan juyst de * Spaensche leer:
Van haere lijf en ziel sij wouden wesen Heer:
Haer goedt was al verbeurt * Cort om, sij was vol smerten.
Die God den Heer verstoort, heeft dickwils een droef herte.
Door alle dees ellend de * cracht haer haest beghaf:
Dus sagh men haer met smert ellendigh nemen af.
In't leste quam't soo hoogh, dat sij viel in onmachten.
Daer was den Spaengiaert bij, om haer' eer te vercrachten.
De * clee'ren heeft hij haer gherucket van het lijf.
Hadd' hij het hemde maer ghelaeten voor dat wijf;
Maer neen; het was al roof: Hij wees elck een haer * schande,
En sij en cost haer schande niet decken met den hande,
Doen riep het arme wijf; O ghy die gaet voorbij,
Helpt decken mijne schandt, en blijvet wat met mij,
Dat ick soo eenigh niet van * Wolven sij verscheuret !
Doch yder vyandt is van eene * Ziel die treuret.
* Siet ! doen quam Christvs daer uyt sijnen * Throon ghegaen:
Hij deckte haere schande: hij drooghde haeren traen:
Hij gaf haer clee'ren wit en sprack; * Hoe dus Vrindinne:
De wereldt die du hebtst beweesen dijne minne
Can sij dij anders niet verlossen uyt den noodt,
Soo is de mensch wel dwaes die min't de wereldt snoodt,
Nu wel aen, voor een wijl God straffe dijn dwaesheden;
Nu sal hij sien op mij: en zijn barmhertigheden
Hij nu bewijsen sal, om mijn verdiensten groot.
Leef, * Belgia, door cracht van dijnes Heeren doot !
| |
| |
Ick, ick, sal nu * te huys des Spaengiaerts sonde soecken:
D'Orange-Leli soet sal schenden die dij vloecken.
God braght in Nederlandt d'Orangi-Prince wijs:
Een yder viel hem toe: Den Spaengiaert smolt als ijs.
Den Coningh dat vernam: Hij sandt Duc d'Alba bloedigh,
Om dwinghen Nederlande; Doch sij was te voorspoedigh.
Hij moorde, brande, seer; de Inquisiti quam;
End' och daer wierdt vermoordt soo menigh Christen * Lam !
Dan [siet !] wat baet het al ? het bloedt der Martelaeren
End' haere asschen zijn het * saedt van God's Dienaeren.
Hij moest sien [spijt zijn hert] dat het hem al af viel.
Want God was doen versoent: hij keerde druckes wiel
Op des Tyrannes hoofdt: hij moest het self verlaeghen.
Die Godes Kerck vervolght, moet Godes straffen draeghen.
Soud' ick verhaelen Lief, hoe dat de steden al
Haer weerden in den strijdt, om vrijden haeren wal,
Ick soude al te langh en te verdrietigh wesen:
Dus gae ick dat voorbij. De * cortheydt wordt ghepresen
Die niet te duyster is. Laet ons dan vaeren voort.
[Ik weet dat ghij seer nod' een langhe reden hoor't
Daer weynigh sins in steeckt: ick ben oock van die sinnen:
T'en is gheen wonder dan dat wij malcand'ren minnen.]
Het Landt wierdt heel verlost de Spaengiaert nam de vlucht:
En Nederlandt was blij voor al haer droef ghesucht:
Haer wonden waeren heel: sij wierdt rijck ende machtigh.
Soo wordt een Landt verlost door Godes hulpe crachtigh.
Och in de Kercken al men Loofde Godes naem:
De * Schaepkens hadden rust, en quaemen daer te saem.
Die wegh ghevluchtet was om Heyligh Woordt des Heeren,
Dien sagh men wederom met groote bljdtschap keeren.
Doen * lachte Nederlandt: sij custe haere vrucht,
En sprack; Om onse sondt wy quaemen in ghesucht:
Nu commen wij tot dreligh't door Christvm onsen Heere:
Laet ons sond haeten seer, en minnen Godes Leere.
Daer was geen twijvel aen, men soude dat wel doen.
Doch deughet seer onlangh staet bij de menschen * groen
Als sij in * voorspoedt zijn: daerom doet ons God lijden.
God drijft zijn Schaepkens * af om hare ziel te bevijden.
Doch eer God straft een Landt, send't hij waerschouwingh voor,
| |
| |
Of het onsinnigh volck wou leven naer't behoor.
Men sagh een * sterre staen, seer vierigh, langh van steerte,
Die eenen winter langh verclaerde God's begeerte,
Dat men sond soude vlie'n: maer het volck was verweer't.
Van dien tijdt is de kans van Vlaender-Landt ghekeert
End' oock van * Brabandt prat. De Prince wierdt gheschoten:
Wel * twaelef ponden bloedts men uyt zijn wondt sagh vloten.
Doch die reys quam hij op: den tijdt was noch niet daer.
In Delft wierdt hij noch doodt gheschoten met misbaer:
Hij viel ter eerden cranck, de doodt quam hem betraepen:
Hij starf, en riep met druck; Och mijne * aerme Schaepen !
Parma [een roede God's] och eenen schalcken Heldt,
End' een voorsichtigh Heer, won haest het gantsche veldt;
Won haest gantsch Vlaender-Landt en Brabant. Elck moest vluchten.
Dat dede menigh hert seer beven ende suchten;
Jae vele vielen af, om blijven bij haer goedt,
En dreven Godes Gheest met cracht uyt haer ghemoedt.
De and're quaemen uyt: elck trock daer hij moght leven.
De schaed' van Vlaender-Landt en Brabandt heeft verheven
Hol-Landt en Zee-Landt hoogh, met and're Landen meer.
T'gen dat den eenen schaed't, den and'ren helpet seer
Soo hij het wel ghebruyckt, en wachtet sich van prachte:
Die sich aen and're * merckt, die spieghelt sich wel sachte.
* Wat denckt ghij in u hert; Is dat al wel ghedaen,
Dat God jongh ende oudt doet vluchten met ghetraen ?
En zijn de kinders jongh niet sonder schuldt verdreven ?
Niet soo, och Lief, niet soo; wilt voor sulck dencken beven:
Al wat van Adam comt, dat is met sond besmet,
En moet oock zijn ghestraft van God, naer sijne Wet.
Wilt ghij uw's Vaders goedt, ghij moet sijn quaelen, erven.
Doch dat en is't noch niet dat straffe doet verwerven.
God weet dat herten jongh bederven door voorspoedt:
Daerom straft hij haer met, om haer te maecken goedt:
Als eenen * Medecijn die * bitt're drancken ghevet:
God * straft ons uyt ghenaedt. door droefheydt de Ziel levet.
Maer al is de Prins doodt; al derven veel' haer landt:
Daer uyt en volghet niet, dat God aftreckt sijn handt:
Den * afghekapten boom die brenghet voort een Spruyte,
Die wast tot eenen boom, en breydt haer tacken uyte.
Siet ! Mauritz [een jongh Heer] die heeft het sweerdt in d'handt:
| |
| |
Hij strijd't voor Godes Kerck, en breeckt des Wolves tandt.
Den Vijandt die vervolght het volck dat is ghevloden;
En ( siet !) van een stuck landts wordt hem den tandt gheboden:
Want God de * paelen stelt, hoe verr' dat elck sal gaen.
Daer God een yder stelt, daer moet hij blijven staen;
Of wilt hij loopen voort, hij loopt naer sijn verderven:
Die sich stelt teghen God, ghemurselt wordt tot scherven.
* Wat ! soude een stuck landts mij quellen (sprack * Philip)
Ick wil een Vlote groot toerusten. menigh schip
Dat zij een Casteel; scheut-vrij voor de Musketten,
Wil ick doen maecken ras, om dat ghespuys te pletten.
Elck wrocht, ghelijck eertijdts men dede aen * Babel,
En God die is * ghedael't, om aen te sien het spel.
Siet ! hondert, quaemen voordt, en vierentwintigh Zeylen;
Het scheen dat sij de Zee sou'n drincken, of uyt dweylen !
Wat ! sestien hondert stucks sij hadden van metael
Met duysent ijs'ren sterck. Medina Admirael
Was van die groote Vloot. Daer was al haer vermoghen.
O die staet op zijn maght, dien mensch is seer bedroghen.
* Elisabetha wijs [de Eer van't eerdtsche dal]
En stondt niet op haer maght; [noch oock dees Landen al]
Maer sij naem tot den Heer haer toevlucht met Ghebeden,
End' heeft tot God gheseydt; O Heer ons overtreden
Dat heeft dij seer verstoor't: daer om comt dese straf !
Nu moet mijn * grijse hayr met droefheydt gaen in't graf ?
Dan soldest du mij, Heer, oock brenghen in dien rouwe ?
Neen du salst mij bijstaen: want ick ben dijne vrouwe:
Ick ben, Heer, dijne Maeghdt, en du bist mijnen Heer.
Nu toon' eens dijne Maght: men sal dij loven seer.
Toon dat du niet veracht de * Vrouwen [swacke vaeten]
De swacke worden sterck die haer op God verlaeten.
Te wijl de Coninghin voor God bidt met ghetraen,
Is Christ van sijnen Throon cloeckmoedigh opghestaan.
De * Bergen smolten wegh, de Zee die beefde seere,
En riepen seer versaeght; Och hier is onsen Heere !
Daer quam hij op de Zee, end' in sijn rechter handt
Hij vaette tot beschut het droeve Enghelandt:
Hol-landt en Zee-landt bleeck nam hij op sijne schouders.
Sij custen haeren Heer, als een kindt cust sijn' ouders:
Want haer hert was versaeght. Hij nam den * ijs'ren staf
| |
| |
Met sijne lufter handt, en riep met stemme straf;
Medina, Zij een man; Com' voort, strij'met mij heden:
Soo wie win't desen Slagh, als God zij aenghebeden !
Medina quam al voort: Daer quam des Hemels cracht
Met blixem, donder, windt, en braecken sijne macht.
De Zee wierdt bloedigh roodt: sij schuymd' als dolle honden,
End' heeft die Vlote groot verdorven en verslonden.
Ons volck dat satter op. Parma moest in Duynkerck
Stil blijven met zijn Vloot: want Mauritz sloot hem sterck.
* Vyer-schepen quaemen voort, en schepen deden branden.
D'een schip stiet aen de curst, het ander quam te stranden.
Het een verloos zijn zeyl, het ander brack de mast:
* Cort om, de schepen al die quaemen daer in last.
Het was een wonder werck, een beeldt van God's ghenaede.
Daerom riep Christvs oock; Wie helpt als ick uyt schaede ?
O * Zee, wat docht u hert doen ghij saeght desen slagh ?
Ick docht die teghen God wilt strijden, wilt gheclagh !
De Landen die verlost sich saeghen, vreughdigh spronghen;
Sij maeckten eenen * dans, en desen * Lof-sangh songhen:
De Spaengiaert woude ons verslinden als het broodt;
De * kinders aen de borst hij woude smijten doodt;
De * vrouwen jongh bevrucht hij woude open splijten,
End' het onnoosel kindt in s'moeders aenschijn smijten;
De * Maeghden [die haer eer beminnen meer dan schat]
Die souden zijn ghemeyn, als een onsuyver vat:
Maer God doet hem naer d'Hel met groote schanden draeven !
Den dwaes * valt in den put die hij self heeft ghegraeven.
Hoe wel dat God de Heer haer sendet straf op straf;
Nochtans vaert Parma voort. De boose houdt niet af
Eer dat sijn's levens boom wordt afghecapt met smerte,
Eer dat des doodes pijl doorschietet sijn boos herte.
Neen, hij vervolght noch al de Kercke seer versaeght;
Maer God naer Vranckerijck den Spaengiaert heeft gejaeght:
Hij docht; in * waeter dick, seer drabbigh en beroeret,
Het goedt te visschen is. Siet hoe dat God vervoeret
De * vochtigheden quaedt van sijne Kercke goedt't
God slacht de * Medecijns die * laeten doen quaedt bloedt,
Om dat de corts daer door vercoelet soude wesen.
Die wel * ghenesen wilt, die leer van God ghenesen.
| |
| |
De Coningh wierdt vermoordt van eenen Iacobijn.
[Die hem braght eenen brief] met een mes vol Venijn.
Henricus wierdt verclaert te commen in zijn stede,
Twelck naer des Coninghs doodt hij seer cloeckmoedigh dede.
De Ligue moest aen-staen. Het landt bedorven wiert.
Ellendigh is het landt dat soo wordt gheschoffiert.
Maer, hij laet zijn gheloof om zijne Croon te crijghen:
Wat mijn hert daer af denckt, O Lief, dat sal ick swijghen:
T'en gaet dit stuck niet aen. Hij maeckt met den Paus vre,
Dus Parma niet en cost uyt rechten op die ste:
Hij keer't naer Vlaender-Landt, daer is hij haest ghestorven:
Die Spaeng'en meest dienst doet, moet meest * Venijnes slorven.
Mauritz en is niet stil: hij * loeret op Breda:
Hij sendt mij een turf-Schip (met wat crijghsvolcks) daer na.
Den turf die wierdt vercocht: het was tijdt op te houden:
Den Boer gaf een stuck geldts, om weeren haer vercouden.
[Het geldt is doch een ijs dat menschen veel verdooft]
Hoe weynigh weet de mensch wat hem hanght over t'hooft !
Och vele menschen dwaes, om wat geldts te ontfanghen,
Sich laeten als den vis met een cleyn aesken vanghen.
Want (siet !) soo haest de Son haer * berghde onder d'eerdt,
Quam al het crijghsvolck uyt. de Poort ghingh op met veerdt:
Die teghen stondt moest voordt: soo wierdt de Stadt betraepet.
De cloecke Vorst die waeckt als sijnen vyandt Raeper.
De doodt, die niemandt spaert, en spaerde Philips niet.
Hij moest oock slaepen gaen daer men gheen licht en siet.
Och hij was vol ellendt: de * wonnen met veel voeten
Die cropen uyt sijn lijf, Hoe magh de mensch soo vroeten,
Om crijghen landt bij landt, end' een * Monarck te zijn;
Daer hij doch sterven moet ? O ydel, ydel, pijn;
O ydel, ydel, sweet, dat men elck een bedroevet,
Om * seven voeten landts die men in't lest' behoevet !
Sijn Isabelle doen Alberto gaf de handt.
De Vader gaf met haer; wat doch ? het Nederlandt !
Voorwaer t'is dwaesheydt groot t'gen men niet heeft te gheven:
Noch meerder dwaesheydt is't, als stof voor God wilt * sweven.
Albertus die comt af: hij neemt stracx Cales in.
Hulst creegh hij met veel bloedts. Op Hol-Landt stondt den sin.
Sijn volck light in Turnout: Mauritz comt haer begroeten,
| |
| |
En smeet twee duysent liens cloeck sinnigh onder voeten,
Door hulp van God den Heer, en sijn met-strijders sterck.
Siet ! in de Bommel-weerdt wierdt hem ghelevert werck:
Men hiesch haest Bommel op: doch Mauritz lacher vooren:
En t'was hem eenen * droom die sotte tael te hooren.
Het Fort van Sint Andries [door raedt van eene Boer]
Wierdt opgheworpen sterck: Mauritz daer henen voer:
Hij lacher langhe voor; in't lest heeft hij't ghecreghen.
O soo God is met ons, wie sal ons wesen teghen ?
Siet ! hij en heeft de Schans soo haest niet in sijn handt,
Of hij en treckt met cracht naer't soete Vlaenderlandt.
Daer trock hij voor bij Brugh: sij namen Schansen inne,
Beleyden die met volck. Hij trachte naer ghewinne:
Dus quam hij naer Nieupoort: daer lagh hij bij de Zee.
En bij de duynen droogh. Die de'den vijandt wee:
Sijn maght heeft hij vergaer't (als * Pharao eer dede)
Om Mauritz met God's volck te moorden op die stede.
Op eenen * Sondagh goedt (des morghens) quam hij aen:
Het scheen dat God noch cracht hem conde wederstaen.
Albertus wasser self, l'Admirant; La Berlote:
Maer als God niet en helpt, en helpt noch heyr, noch vlote.
Den goeden * Enghel God's die raeckte Mauritz aen,
En sprack Nassousche Heldt, het is tijdt op te staen !
Het is tijdt op te staen; Och haest u wat Nassouwe:
De vijandt is hier bij ! zij nu de Kerck ghetrouwe !
Werpt hem een [tonne] voor van Regimenten twee,
Dat de * Visch daer met speel; soo comt ghij op u ree':
Doet dan als * Hannibal met de Romeynen dede,
Brenght haer den windt ind' oogh; zij Son en windt u mede:
Lapt mij dan in den hoop t'gheschut alhier ghereet,
En smijt in den * Flanckier met eenen moet seer heet.
Draeght u hier als een man: wij sullen met u strijden.
Het is van daegh den tijdt om Spaensch * oncruyt te snijden !
Mauritz die heeft ghedaen als hem den Enghel rie't
Hij sprack, O Winden weerdt, soo ick verschoone niet
Mijn jongh end' * Edel bloedt, sult ghij u selfs verschoonen ?
Waer wilt ghij vluchten doch ? wilt mij den wegh eens toonen !
De Zee is op een zijd', op d'ander zijd' het Foort,
[Daer onse vrinden weerdt verraedigh zijn vermoort]
Siet ! Nieupoort achter ons; voor ons den Vyandt bloedigh:
| |
| |
Kiest een' eer-loose doodt, of eenen Slagh cloeckmoedigh.
Sij gaeven hem de handt, en spraecken; O Nassouw',
Wij sullen u te saem in dees uyr zijn ghetrouw'.
Sij riepen overluydt; O Heer, wil voor ons vichten !
Die op den Heer betrouw't, niet vreest des doodes schichten.
Het scheen dat God de Heer twee uyren vyandt was,
Soo banghe was ons volck; doch t'is ghekeeret ras:
Sij trocken den hoedt in, en vielen in als Leeuwen.
O sij en pasten niet op Spaengiaerts leelick * schreeuwen.
In een uyr was't beschickt. Mauritz creegh de * veldt-croon,
En sagh van den vyandt meer dan vijfduysent doo'n.
Veel Edel lieden groot die laeghen daer verslaeghen,
En La Berlotte Wreet daer voelde Godes plaeghen.
S'en hadden gheen * wijfs voor, om die te setten naeckt
Met lonten vol van vyer, naer dat sij zijn onschaeckt;
Dat dede haer den strijdt verliesen met veel schanden:
Och het is wonder hert te vallen in God's handen !
Dien * Admirante fier, met sijns ghelijcke meer,
Die quamen voor Mauritz: * Mauritz was blijde seer.
Sijn * ooghen half beweent sloegh hij naer Godes rijcke;
O Heer wat zijn wij doch ? (sprack hij) voorwaer van slijcke
Zijn wij gheschaepen al: Hoe doetstu ons dees eer ?
Dij, o dij, is het, Christ, die men moet eeren seer !
Wat siet ghij doch op mij, O Vrome ondersaeten ?
Als God niet helpen wilt, en can mijn hulp niet baeten.
Ick mach * onslaepigh zijn, om u te gheven rust;
Ick magh besurghet zijn, om stillen uwen lust;
Maer het is al om viet, God's hulpe moet ons helpen:
Dus lovet Godes naem, die onsen * traen comt stelpen.
Wij loven Godes naem, die onse traenen stelpt;
Doch aenghesien dat God, O Vorst, sijn Kercke helpt
Met dijne stercke handt [die noyt en was gheboren,
Dan, om te strijden hier voor Godes Vytvercoren]
O soo begheeren wij u oock te loven seer,
Hoe wel dat ons ghedicht slechs * singhet Godes eer:
Den * Hemel loone u al uwe vrome daeden:
Als uwe Ziel' in druck, als u hert is belaeden,
Soo wille Iesvs Christ (des * zieles Medecijn)
Aen uwe rechter handt tot uwen trooster zijn:
| |
| |
End' in den * voorspoedt sterck, wil God u ziel bevrijden !
* Cort om, wij wenschen u al wat u can verblijden.
Dan yemant * vraeghen moght; Is dat wel lovens weerdt,
Dat men soo menigh man * doorwondet met vyer sweerdt,
Daer het doch menschen zijn, die met angst ende smerte
Van vrouwen commen * voort ? Het steeckt ons teghen't herte
Als eenigh * lidt verrot moet afghesneden zijn:
Nochtans den noodt die dwinght. * Christ, onsen Medecijn
Die * weenet (och hij weent, hij weenet) om de sonden
Die hem bedwinghen sterck, om soo veel volcks te wonden;
Dan (siet !) de mensch en wist niet * deughen sonder smert:
Daerom is't lovens weerdt, dat men die weeren hert
Doet splijten met de bijl van Godes grimmigheden:
Het sweerdt * gherechtigh is, dat strijdt voor Christi leden.
O elck magh van dees daedt, en van God's wercken al,
* Ghevoelen soo't hem lust; Mijn ziel God loven sal.
Mijn * hert God loven sal, al dreef hij mij in banden:
Want het is mij al goedt dat comt van Godes handen.
Soo het de Heer belieft, Lief soo belieft het mij.
Maer ick weet dat de Heer is sijne Schaepkens bij,
Om van den * Spaenschen Wolf sijn Kercke te bevrijden.
* Iae, Heere Christ, waerom solstu niet voor ons strijden ?
Sij hebben met het bloedt van dijne leden weerdt
Haer * honden wreedt ghedrenckt, En haer moordadigh sweerdt
De kinders uyt het lijf der moeders heeft ghesneden:
Besie nu, of sulck volck van dij magh zijn gheleden !
Ick weet wel, Heere goedt, [Och ick * weet maer te wel]
Dat onse sonden vuyl verheysschen doodt end' hel:
Maer dijn ghenaedt verheyscht, dat du voor ons salst vichten,
End' onser sonden last salst van ons schouders lichten:
Want wij en pocchen niet op onse wercken goedt.
Dij, Heer, wij schrijven tot ons wijsheydt, onse crachten:
Ons dwaesheydt, onse sondt, wij maer ons' eyghen achten.
Nu dan, * Ziel van ons ziel, en Cracht van onse cracht,
Com strijden nu ter tijdt voor dijn Kerck en gheslacht,
Dat ons vijanden wreet haer voor ons moghen schamen.
* Ja Amen Heere com ! com Heere [IESU] * Amen.
Dat is het gene, Lief, dat mij * lagh op het hert
| |
| |
Tot lof van Iesvs Christ, die ons verlost van smert.
* Ghij hebt ghehoor't van mij, hoe wij door onse sonden
Verwecken Godes straf: hoe hulpe wordt ghesonden
Alleyn uyt God's ghenaedt: Vliedt ghij de sonde dan.
Och * denckt, dat men seer licht ter Hellen daelen can;
[Door dien dat nacht en dagh de helsche gloedt wijt gaepet,
Om slocken yder mensch die bij de sonde slaepet]
Maer om te climmen op naer s'Hemels hooghen * Throon,
O dat is mannen werck: met sweet coopt men de croon.
Den Hemel lijdt * gheweldt: de stercke commen binnen.
Ghij * win't mij, ick win' u; laet ons t'saem Christvm winnen.
VRindinne, u Verhael dat heeft mij veel gheleert:
Ick was * verwondert seer, hoe de kans soo haest keert.
Maer nu God is met ons, wel ! wie sal ons verwinnen ?
Sal het een Vlote zijn ? De Heer comt haer doorspinnen.
Sal het Albertus zijn ? God maeckt sijn maght tot niet.
* O die op God betrouw't, lijdt wel een wijl verdriet;
Wel weenet eene wijl; moet wel een handt-wijl treuren:
Maer hoe langh dat God * wacht, * noch sal hem troost ghebeuren;
Noch sal dat * banghe hert verblijden in den Heer,
En die van anghst * verstickt die sal verblijden seer:
T'en can niet * anders zijn. Troost wordt naer druck ghegheven.
* Druck maeckt God's kinders blij. De * doot doet God's volck leven.
God heeft van aller tijdt de sijne bijghestaen:
* Ioseph wierdt door God's hulp verlosset van ghetraen.
* Moses, met Godes volck, wordt door de Zee gheleydet.
* David wierdt Koningh sterck, als hij langh heeft ghescheydet.
* Esther weent om haer volck, en wordt verlos't uyt noodt.
* Susanna wordt verlost van oneer en van doodt.
* Maria, leegh van staet, wordt d'Eer van alle vrouwen.
Noyt mensch die God den Heer aenriep in sijn benouwen
En was verlaeten, Lief: Dus in God * blijde zij.
Ick bidde God voor u; Och * biddet God voor mij.
En du, Heer' Iesv Christ, soo ick den * lof vercleynde,
Neem' den * wil voor de daedt: God's Lof en heeft gheen
|
|
Auteursrechtvrij