Den lvst-hof van de christelicke zielen

[fol. 4r]

Het Christelicke Ghebedt Van Iacobvs Viverivs, Voor den Lust-hof der Christelicke Zielen, Aen den Oppersten Eyghenaer.

O Heere Iesv Christe, die daer bist de Eeuwighe Wijsheydt des Vaders, Du hebtst mij van des Werelds straete op ghenomen, Doen ick niet eens op dij en docht: Du quaemest dijne Herberghe nemen in mijn aerem bedroevet herte. Nacht ende dagh was dijne Wijsheydt aen mijne sijde. Sij leerde mij haere wegen, ende ick claeghde haer mijne ellende: Sij wees mij haere Wijsheydt ende Volcomenheydt, ende ick wees haer mijne Dwaesheydt ende Sonde. Wij hebben te samen een cleyn Hoveken ghesaeyet. Mijn lichaem was de eerde: Het lijden was den Ploegh: Dijnen Troost wasden Reghen: Dijne Wijsheydt de Sonne: Dijn Heyligh woordt het Saedt: Ende [siet!] die

[fol. 4v]

costelicke cruyden hebben haeren reuck; De boomen beghinnen te botten; De bloemen spruyten uyt: Doch daer en is niemant, die de Swijnen, Honden, ende Spinnekoppen daer uyt can weeren: Want sij hebben den wandt ghebroken ende doen mij dijnen-slaeve gheweldt. Dan roepe ick, Dat ick een kindt zij, Om haer tot Barmhertigheydt te beweghen; Dan segghe ick; Dat ick den Singer dijnes loves ben, Om wat gehoores te crijghen: Doch het is al om niet. ick moet het bekoopen. Sij knorren ende bassen op mij. Wat can ick anders doen, dan weenen, dat den gantschen Lust-hof eenen traen-Viver zij? Maer du, O Heere, hoe lange wilstu dijn Erf-deel voor de Honden, ende dijnen Lust-hof voor de Swijnen, laeten? Soo seght de Heere tot mijne ziele: Laete de Honden bassen, de Swijnen knorren; De Spinnekoppen venijnighen: De cruyden en sullen maer te beter wassen. Ick gae dij voor in den Lust-hof. Die mij soeckt sal mij vinden: Die mij vindt, is verlosset van al sijn lijden. Jae Amen, Heere Iesv: Ick sal dij soecken met traenen, ende niet vreuget vinden, om dij te loven! Amen.

De doodt doet Leven.