Vis-net

Bevangende eenige Geestelycke Liedekens, Passende op alle de Sermonen der Sondagen en geboden Feestdagen, Door het gantsche Jaer

Op den vijftiende Sondagh na
Pinxter.

Luc. 7. Stem:
Treurt Edel Huys Nassouw.

TReurt nu in grooten rouw,
Met dees bedroefde vrouw,
Die haer Soon heeft verloren,
Tot Naim in de stadt,
Al waer hy was geboren,
Sy geen meer Soonen had.

Den Heere die ging voort,

Tot Naim voor de poort,
met sijn Discip'len alle,
En noch een groote schaer,

[p. 217]

 

Die quamen by gevalle,

 

Hem volgen achter naer.

 

Een eenig Soon word daer

 

Gedragen op de baer,

 

Hy was onlangs gestorven;

 

Sijn Moeder Weduw was,

 

Veel troost heeft sy verworven,

 

Van den Heer op dat pas.

 

Den Heere dit aensiet,

 

Terstont soo voort hy liet

 

Sijn Barmhertigheyt blijcken;

 

Hy spreeckt de Moeder aen,

 

Laet droefheyt van u wijcken

 

En wilt u niet verslaen.

 

Terstont gaet hy van haer,

 

En raeckte aan de baer;

 

De dragers stonden stille,

 

En hy van daer niet ging,

 

Of sprack het is mijn wille,

 

Staet op ghy Jongeling.

 

Doen Godt dit had gesegt,

 

Den Jong'ling hem oprecht,

 

Is recht om hoogh geseten;

 

En hy sprack wederom,

 

Dit moet ghy lieden weten,

 

Was niet meer dood of stom.

 

Den Heere doen ter tijdt

 

De Moeder heeft verblijdt,

 

Haer Soon weder gegeven:

 

Maer alle die dit sien,

 

Die schricken ende beven,

[p. 218]

 

Als sy 't sagen geschien.

 

Sy prijsen al gelijck

 

Den Heere grootelijck,

 

Dat hy haer hadde gesonden,

 

Een wonder groot Propheet,

 

Waer door dat sy bevonden,

 

Veel troost in harten leet.