Vis-net

Bevangende eenige Geestelycke Liedekens, Passende op alle de Sermonen der Sondagen en geboden Feestdagen, Door het gantsche Jaer

Op den tweeden Sondagh na
Pinxter.

Luc. 14. Stem:
Courante Mesieur. Of
Ick drinck de nieuwe most.

EEn mens sprack overluyt,
Nu gaet mijn knecht eens uyt,
En roept de gasten tot mijn Avontmael,
Dat ick bereyt heb in mijn beste sael,
Want alles is nu klaer,
En wacht alleenig na mijn gasten maer,
Om 't Avontmael met haer te eeten,
En wesen vroolijck voort,
Met vreugde soo 't behoort.

Den eerst verschoning socht,

Hy sprack ick heb gekocht,
Een Landhuys, noodig om te gaen besien,
Dus bid ick wilt dit aen u Heer bedien,
Dat ick niet komen kan,
Want my daer seer veel is gelegen an,
Ick bid hy my doch wil verschoonen,
En houden my bevrijd
Tot op een ander tijd.

[p. 174]

 

De tweede sprack, ick moet,

 

Beproeven metter spoedt,

 

Mijn Ossen, die ick nu laest heb gekocht,

 

En kort'ling eerst in mijne weyde brocht;

 

Om te sien op dees uur

 

Of ick wel heb gekocht, of te duur,

 

Dus wilt my doch ontschuldigh houden,

 

Dat ick op desen dagh,

 

Nu juyst niet komen magh.

 

De derde sprack, ick kan

 

Dees dagh niet scheyden van

 

Mijn Huysvrouw, die ick nu eerst heb getrouwt,

 

Hierom my dit op 't aldermeest berouwt,

 

Dat ick kan komen niet,

 

En voldoen 't geen dat uwen Heer gebiet;

 

Ick bid hy my dit wil vergeven,

 

En blijf altijdt bereyt

 

Tot sijne dienstbaerheyt.

 

Den Heer dees boodschap hoort,

 

En heeft hem seer gestoort,

 

Hy sprack gaet uyt nu door de gantsche stad,

 

Soeckt arme, kreupele, en blinde rad,

 

Brengt haer hier binnen by,

 

Op dat sy 't Avontmael eeten met my:

 

Den knecht die deed' na sijn geboden,

 

En sprack hier is noch plaets,

 

Voor noch meer ander maets.

 

Den Heer die sprack gaet voort,

 

En soeckt aen alle oort,

 

Langs wegh en Tuynen, die te vinden zijn,

[p. 175]

 

Om 't Avontmael te nutten nu met mijn,

 

En dwingse binnen in,

 

Te komen by mijn meerder huysgesin:

 

Want geen van dees onwilge mannen,

 

En geroepenen al,

 

't Avontmael smaken sal.