Weergaloos

[p. 467]

Arthur Kleps: Waar Ben Ik?

Gelijktijdigheid, synchronicity, is de sleutel tot alle dingen: hierzonder, of zonder een juist begrip daarvoor, is alle visionnaire ervaring niets dan razzematazz, en het helder licht een verblindende gloed - kunstlicht. Ja, er bestaat een samenzwering (plot). Ja - jij en alleen maar jij staat er in het centrum van. Ja, de wereld is magisch, zelfs - als je aandringt en je bent een dwaas als je aandringt - onwerkelijk. Er komen geen ongelukken voor. Alles gebeurt om jou te bevoordelen, vermaken, ontwikkelen, belonen...

De LSD-ervaring is een soort spel van vertrouwen, een ‘vlieg nu, betaal later’-plan, behalve voor de enkelingen die de innerlijke betekenis van het geheel hebben doorschouwd; voor hen kan het van alles zijn - verfrissing, korrektie, een politieke manoeuvre, het doet er niet toe wat. Maar als je dit niet begrijpt, zal herhaald LSD-gebruik of zelfs maar éen grote LSD-ervaring veroorzaken, dat dit begrip je de keel binnengestampt zal worden. Het is het Universele Incasso Bureau aan de arbeid.

Het wordt van ons allen geëist de wereld te begrijpen, een ‘plot’ te hebben, met andere woorden, en uiteindelijk is slechts éen plot mogelijk. Al het lijden, elke waan is de konsekwentie van de poging dit grote spel te ontkennen, te ontsnappen, of te onderdrukken. Wat we natuurlijk meestal zien is de paranoia of vervolgingswaan, de vertakking in goed & kwaad, God & Duivel. Een samenzwering!

(Conspiracy)! Gebeurtenissen nemen een onheilspellend karakter aan, de gewoonste opmerkingen, kranteberichten, tv-reclame, de vlucht van een zwaluw misschien?, alles, alles. Zij (Hij, Het) zweren tegen je samen.

Alles buiten (external) is sinister, zelfs God. De wakende man - als onderscheiden van de slaapwandelaar, de robots - die op het uiterlijk de nadruk legt, verkeert in de hel, want, hoewel hij ziet, kan hij niet aanvaarden, moet hij voortdurend blijven vechten om die verschrikkelijke vraag te onderdrukken: waar ben ik? Ja, waar ben ik? Als die vraag oprecht gesteld wordt is er al een antwoord en dan... ben je waar je aan het begin was... je bent een meter gevallen... niets is veranderd (alles is veranderd).

In vroeger tijden en andere klimaten was het ongehoord dat iemand zo maar de kundaliniervaring meemaakte, of wordt overstroomd door gelijktijdheid

[p. 468]

(in ruwer vorm ESP), of astrale reizen maakte, zonder enige diepgaande zielezorg, om het mild uit te drukken. Hoewel het zorgen voor de ziel geen garantie voor wijsheid was, diende het desalniettemin tot het uit de weg ruimen van zekere stompzinnige veronderstellingen betreffende de natuur en eigenschappen van de wereld. Ootmoed. Onvolledige afsluiting. Een wetenschappelijke houding, Godzijdank!

Niets te ontdekken

Heden ten dage denkt elke schooljongen dat hij er alles van afweet. Het is de meest fanatieke tijd in de historie. Alle oppervlakkige mysteries zijn verdwenen. De wonderbaarlijke ingewikkeldheid en uitbundigheid van het heelal betekent niets voor hem, omdat het allemaal kan worden ‘verklaard’. Wat nog erger is, het wordt zodanig verklaard dat men het niet helemaal begrijpt.

Ingebouwd in de uitleg is een onderhuidse verzekering dat men het volmaakt zou kunnen begrijpen... als je maar een beetje meer je best deed, wat meer informatie kreeg. Zodat die deur naar eerbied, die eens wijd-open stond, nu dicht is. Misschien uitgezonderd de enkelingen die wél proberen iets, alles ‘volmaakt’ te begrijpen - zij zijn nog steeds tot eerbied en ontzag in staat.

De beste mensen van de wetenschap (niet de pseudos) zijn vaak heel ongeciviliseerd en open voor transcendentale ervaringen, om die reden - niet omdat zij akademisch geschoold zijn.

Timothy Leary, die vaak funktionneert als een menselijke elektronenmikroskoop kan doen wat hij doet omdat hij heel goed weet dat hij - hoe zal ik het zeggen - niets kan ontdekken dat door hem niet ontdekt kan worden.

Hij kan niets ontdekken dat niet ontdekt wenst te worden?

Hij kan toch niet iets ontdekken wat vreemd aan Timothy Leary is? Het is onmogelijk dit akkuraat uit te drukken.

Maar, in elk geval kan ditzelfde niet gezegd worden van velen die tegenwoordig fantastische LSD-ervaringen hebben. Zij zijn opgesloten in uiterlijkheden, genageld aan het kruis.

En tenzij ze eruit geholpen worden - geschokt, zacht geleid - (het doet er niet toe hoe), hoe prachtig hun ervaringen ook mogen zijn - kunstenaars en dichters behoren tot de moeilijkste gevallen - ze zijn op weg naar moeilijkheden. Ik heb het te vaak gezien. Ik houd er niet van zoveel leed te zien. Veel ervan is onnodig.

[p. 469]

Maar éen plot

Ik heb enkele suggesties:

1. Een prachtig visioen en twee kwartjes schenken je een kop koffie. Als je met mensen spreekt, die de psychedelische wereld binnenkomen, leg de nadruk op filosofie.

2. Boeken over Zen, van Alan Watts, Leary's Psychedelic Prayers enzovoort zijn betere voorbereiding dan welk artikel, hoe goed ook, over LSD. Als iemand belezen lijkt over LSD, en overigens een analfabeet - pas op!

3. Vestig de aandacht op, en bespreek magische en synchronistische verhoudingen en gebeurtenissen, voor, tijdens en na de sessions. Als je die niet met de wil te pakken kunt krijgen, marihuana of een kleine hoeveelheid LSD helpen.

Maak er grappen over! Ontdek interpretaties en verwelkom kontrasterende of alternatieve interpretaties - het hele idee is de ander te demonstreren dat familiariteit met dit soort dingen geen krankzinnigheid veroorzaakt - je kunt er mee leven.

4. De I Tjing, de Tarot, astrologie enzovoort zijn prachtig maar een zware dosering ervan is verkeerd. Er mee rond spelen is beter dan deskundigheid, die bijna altijd plechtig wordt en suggestief voor duistere mysteries & wat al niet.

5. Als je, per geluk, uit het bos bent (bomen zijn bomen) word dan niet onbeschoft. Als iemand bezig is een fundament voor zijn huis te graven, wil hij je hulp met een spade, en niet een heleboel onzin over hoe je het dak moet betegelen.

Al deze oogmerken zijn net als de Amerikaanse Marine, ‘ontworpen door genieën voor idioten om mee te werken’, en in zekere zin moedigen zij idiotie aan. Thuisgemaakte plannen zijn waarschijnlijk beter.

Trek ‘Autodrop’ boodschappen uit een hoed. Laat 5 of 6 mensen tegelijkertijd en in serie lezen uit prullige lektuur en okkulte werken - geleid door het toeval. Kijk naar televisie met het geluid afgedraaid.

Maar éen plot is mogelijk.

Maar éen plot is mogelijk.

Maar éen plot is mogelijk.

De jouwe in Leary: Art Kleps.