Liefde. Zeventig dagen op ooghoogte

zaterdag 1 februari 1964

Barensweeën. Een nieuw jaar, een nieuwe tijd, de piramidetijd, zegt Mulisch enkele maanden later tegen Nooteboom, en ver-

[p. 40]

wijst naar zijn Voer voor psychologen. Een omwenteling teweegbrengen. Teweeggebracht.

Hier is het. Hoogacht het instrument, bespeeld door de schrijver, zelf instrument van God. In antwoord op uw belangstelling van heden: ik kan u het wonder brengen, maar ik kan u niets mee-delen. Wat ik te zeggen heb, laat zich niet onder woorden brengen. Met mijn woorden hebt u niets te maken, ik heb met alles en allen te maken.

Dit is het woord, dwz. een poging tot meedelen. U deelt in mij mede, deel mee. Niet langer het woordspelend woord, maar het woord dat spelregels heiligt.

Poging tot gebod: een verheven opdracht: mensen leven en laten leven. Tussen het nu, als Kwik tussen de vingers en de eeuwigheid (het lichaam van God) leef ik, waarin ik leef.

Ik behoor Reineke toe. Met haar kan ik het maken. Ik behoor de vrijheid toe, waarin ik mijn leven kan maken.

Dit is mijn eerste poging tot verstaanbaarheid, gevecht om eeuwigheid. Een achterlijk boek, omdat waarnemen en gewaarworden één, en de afstand tussen leven en dood alleen op deze wijze te overbruggen.

Dit boek een hand voor de zon, want het licht onderweg is soms niet te verdragen. Ik wil u zover mogelijk meenemen, laat u gaan, ieder voor zich een God in ons allen.

Barensweeën, zei ik. De schrijver geplaagd door muggen, drie dagen voor de terechtzitting. Niet langer onder eigen dak. Op voorlopig vrije voeten.

Denkend aan de dosering (ik denk voortdurend aan je, jullie, u, de anderen nu ik overtik) en het voorstellingsvermogen van de waarheid. Niet te veel van het goede, want het is ongelooflijk goed. Niet al te goed, want men verklaart al te spoedig de al te goede gek (terwijl deze niets dan klaarheid zoekt). Eerherstel voor God.

Zoek het hoger op, groter doelen treffend. Ik neem u allen mee, via titel, ondertitel, opdrachten, eerste regels en beweging, alles beweging, de boog, de schutter en de pijl één spanning in deze spannende avond van de boeiende eeuwigheid. Alle zenuwen gespannen, alle zintuigen werktuigen van het uiteindelijk licht, onbewust gehoorzamend aan een hogere orde van gebeuren.

[p. 41]

Stop. Maak trillingen ongedaan.

Al te goed. Hier komt buurmans gek.

*

4 februari, uitspraak 18 februari: zes weken voorwaardelijk. Ik loochen mijn leven. Ik kan niet zeggen, waarom het gaat. Nauwelijks een regel uit het proces-verbaal: ‘Ik rook marihuana omdat ik mijzelf beter leer kennen, de wereld beter leer kennen, en de aanwezigheid van God beter leer kennen.’

Dr. O.M. de Vaal: ‘Gelukkig zijn is een positieve functie van een gezonde geest.’

Enzovoorts, plaatjes (tekeningen) in De Telegraaf en het AD, Reineke als ‘rijzige schone’ (Erich Koch ‘die zulke lange lappen politierechterverhalen schrijft zonder ooit eens onder het wateroppervlak te duiken, duidelijk anti-Simon’; Nico Scheepmaker in Vrij Nederland die week).

*