Atonaal (1951)

Atonaal

(1951)–Simon Vinkenoog– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Bloemlezing uit de gedichten van Hans Andreus, Remco Campert, Hugo Claus [en anderen]

Vorige Volgende



[pagina 89]
Koos Schuur Geboren 1915 te Veendam (Groningen). Was adviseur van de Uitgeverij De Bezige Bij, journalist, mede-oprichter en redacteur van Het Woord. Publiceerde de gedichtenbundel: Windverhaal, Novemberland, De zeven vloeken en de verzamelbundel Herfst, hoos en hagel. Ontving in 1948 de Hendrik de Vries-prijs van de stad Groningen. Thans woonachtig te Sydney (Australië).
[pagina 90]
Zeg aan mijn land Zeg aan mijn land daarginds dat het verlangen het eindloos prijst wanneer de herfst verwildert, zeg aan mijn land en al zijn domme dochters dat heimwee amok loopt en zich beschildert, zeg aan de grauwe ongeschoten hazen dat ik hun vlees begeer om te verslinden, zeg dat ik kom als minnaar de beminde een dampen dag, een dampen dag der dagen, en zeg dat land rottend onder de misten dat aan zijn sterven ik opnieuw zal leven, zeg aan de vogelvoeten van de regen dat op hun ketting ik mijn droom zal weven, zeg aan de wind, de zwerver, de landloper die met zijn dronken hoofd mij opgevoed heeft dat hij met al zijn streken in mijn bloed leeft barstend van hoogmoed, krimpend van ellende, zeg het melaatse water der kanalen dat ik zijn eenzaamheid ken en zijn onlust en zeg de zwarte hemelhoge bomen dat ik verteerd word door de eendre onrust, zeg aan de tijger van de avondhemel dat mij zijn nachtlijk jagen niet kan deren want aan mijn kinderbed stonden de beren van avondlijke angst om nacht en duister -
[pagina 91]
o hoor en luister: langs begane wegen ben ik der honden hoon, der paarden onrust, melaats van haat ben ik sterven en leven eenzaam van hoogmoed en ellendes onlust, en najaarseender, ginds, achter de bossen, achter de rampspoed van de zanden gronden ben ik windendoorwaaid, regengeschonden, hagelgeslagen, maar geen schade deert mij.
[pagina 92]
Om wat ik van de liefde weet Om wat ik van de liefde weet en van de vrouw die mijn moeder is, de vrouw die mijn vrouw is, de vrouw die mijn dochter zal zijn o mijn dochter en van het vechten vuur om vuur en van de liefde. In efficiënt getraliede kantoren becijfert men de laatste stand der lopen en wat het geld kost in Afghanistan en hoe het zijn zal wanneer morgen de zon weer twee seconden later opgaat en domme naakte meisjes horen het en in hun kleine zachte buiken hangen hun smalle baarmoeders wachtend en open en luiden luiden megafonische klokken van dood en leven. Geen van hen weet hoe er in mensenmonden een padde heerst van krompraat en verkrachting en geen weet hoe de luchtmacht van de avond haar stafkaart ontrolt boven stervenden. Om wat ik van de liefde weet en van dit land zonder hemel en van der kanonnen kaatsebal heen en weer kijk ik niet 'k vang je al edelman bedelman en van de liefde.
[pagina 93]
Vensters zijn er bruingrauwe muren in nissen van muren en de tenor van de volkswijken zingt er een snikkend uurwerk o bella bella regina mia zwart zijt gij maar liefelijk en de klok van mijn hoofd en de klok van mijn hart zijn met uw klok gelijkgesteld uw benen zijn gestaald en prachtig ik zie de snelle cadans van uw heupen en uw slanke reikende arm maar waar is uw hoofd o zoete dansende glanzendgrote neem deze pink als pinkring neem deze hand als heerlijke armband neem deze warme levende arm neem dit arm en warm leven. En zou er dan niet één zijn die hem met stalen erbarmen opneemt in haar hart haar vliegwiel? Om wat ik van de liefde weet en van de grootspraak der metalen en van de schijn en heiligheid van hout en van de ontucht en de eigenwijsheid en de laagheid en de trots der anorganische zouten en van de liefde. Goed en betrouwbaar zwart als het boek dat de dood voorgeeft als een uitzicht en een genade
[pagina 94]
blauw als de vliegende vogel rood als haar bloed dat mijn scharlaken ruimte meet en omperkt met terra poorten in muren menie bruin als de vliegende vogel groen als ik dacht dat de wereld mij zijn zou en wilde en wenste en droomde en zij mij genadig verwachtte geel als de vliegende vogel wit als het purperen kinderkleed en de turf winterbreed en de wind hurkend in de morgen onder het venster en het blindvoortgejaagd huis en geen kind thuis Om wat ik van de liefde weet en van kind kraai en kruis en van het huis mijns vaders dat gestorven is en van het circus der schreiende meisjes o moeder beklaag mij want ik ben niet beter dan groter dan rijker dan breek mij verscheur mij o maak mij dood en van de liefde. Twee runderen aten er uit mijn hand goedsmoeds van de gedroogde klaver en spraken mij aan en uit hun ademverslindende taal groeide een boom mij ten schaduw een beek tot lafenis een stal tot herberg voor hagel en onheil maar ondergebracht werd ik telkens opnieuw weer de boer met de bemeste handen de slager met het hoornen mes.
[pagina 95]
Om wat ik van de liefde weet en van het blauw valkenpaard ter wereld weet ik veel en van het koopren kirgiezenmeisje lijflijk metaal en van het bruin wandeloog avondagaat en van de liefde. Mijn moeders woning was een huis met twee deuren een voor haar en een voor mij het huis van mijn vader verweerde najaars tot een houten hemel voor hem alleen het huis van mijn zuster dat zij mij bemoeide de roos van de ruimte vervaalde daarbij. In het landschap van mijn lichaam zijn wegen te over voor alle geneugten is er een huis in de stad van mijn hart daar is er een winkel daar kopen ze dode kinderen per stuk.
[pagina 96]
Ik heb dit gemaakt met een bot mes en een houten hamer om de onheelbare wonden en het formaat der builen om wat ik van de liefde weet.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Koos Schuur