|
| |
| |
| |
Het bericht van de wraakneming van Ben Viljoen op het verraderscommando van Jan Celliers, waarvan in ons vorig Tweede Blad sprake was, hadden wij, gelijk medegedeeld, ontleend aan de Frankfurter Zeitung, die het van het correspondentschap Nederland had. Uit onbekendheid met genoemd nieuwsagentschap namen wij het bericht onder voorbehoud op.
Men deelt ons thans mede dat het correspondentschap Nederland te 's-Gravenhage is gevestigd, en onder directie van den heer P.A. Nierstrasz staat. Het verhaal van de radicale strafoefening op Celliers verradersbende gehouden, komt - dit kunnen wij er nu tevens aan toevoegen - uit de meest vertrouwbare bron.
Het telegram van Reuter was toch juist. Chamberlain heeft gezegd, dat het aanbod van een aantal Boeren om de Engelschen in Somaliland te helpen aangenomen is. Wij twijfelden, omdat Lord Lansdowne, de minister van buitenlandsche zaken, indertijd heeft laten antwoorden, dat hij het aanbod tot zijn spijt niet kon aannemen. Daarmede leek de zaak uit. Maar sedert is de Somaliland-expeditie van buitenlandsche zaken naar oorlog overgegaan, en het legerbestuur denkt er nu anders over. Het heeft in den oorlog in Zuid-Afrika de hulp der Nationale Verkenners op prijs leeren stellen, en misschien heeft Milner wel om politieke redenen de zaak aanbevolen.
Wonderlijk schouwspel de Boeren nu een van Engelands oorlogen te zien voeren! Voorshands kunnen wij echter niet anders gelooven, dan dat die honderd Boeren die naar Somaliland gaan, uit de Nationale Verkenners voortkomen. Dit schuim der natie is voor zoo iets nog goed genoeg. Maar nu is er een ding, dat wij hartelijk hopen, dit nl. dat Lord Roberts generaal Ben Viljoen aan zijn woord zal houden en hem benoemt tot commandant van deze bende. Viljoen was geen verrader in den oorlog, maar in zijn ijdelheid en dwaasheid heeft hij zich in Engeland geliefd willen maken door zijn onwaardig aanbod. Zijn straf zij, dat hij met Nationale Verkenners samen vechte onder de Engelsche vlag.
| |
| |
De Star meldt, dat generaal Ben Viljoen samen met J. van Gelder in Transvaal een ‘loyal Dutch’ blad gaan uitgeven. Deze van Gelder is het heerschap dat in den laatsten tijd van den oorlog uit ons land de Daily Mail voorzag van de zotste leugens en geniepigen laster over de voormannen der Boeren. Zijn betrekking tot Ben Viljoen dagteekent al van ouds. Voor en in den eersten tijd van den oorlog was van Gelder aan de Standard and Diggers' News verbonden. Hij vergezelde o.a. generaal Ben Viljoen op commando en seinde dan over de heldendaden van zijn vriend aan het Johannesburgsche blad. Een groot deel van zijn roem heeft generaal Ben Viljoen inderdaad te danken aan de vaardige pen en onverschrokken verbeelding van dezen van Gelder.
Van deze oorlogscorrespondentie hebben wij van menschen die het weten kunnen nog een aardig verhaal gehoord. De correspondent was eens een paar dagen afwezig. De wereld kon echter niet zoo lang van berichten over de triomfen van generaal Ben Viljoen verstoken blijven, en het was de generaal die voor zijn vriend (en zich zelf) de telegrammen afzond. Het werd met die snorkende berichten eindelijk zoo mal, dat de telegraafambtenaren der Republiek bevel kregen ze niet meer over te seinen.
Dit ‘par nobile fratrum’ gaat nu samen in Transvaal een Hollandsch blad uitgeven; een loyaal blad, natuurlijk. Dat kan wat worden.
| |
| |
‘Viljoen hedges’, Viljoen dekt zich, schreef een Johannesburgsch blad eenigen tijd geleden boven een ingezonden stuk van generaal Ben Viljoen, die patriottische uitlatingen met loyale trachtte te verzoenen. Hetzelfde opschrift kan dienen boven de laatste berichten over Viljoen en Somaliland. Op die berichten afgaande zou men zeggen, dat de generaal verhindering krijgt.
Men weet in welke bewoordingen Ben Viljoen aan Lord Roberts zijn diensten voor Somaliland heeft aangeboden. Volgens de Daily Mail antwoordde Lord Roberts in een eigenhandigen brief daarop, dat als het aanbod van de Boeren om in Somaliland te dienen aangenomen werd, Viljoen's voorstel overwogen zou worden.
Nu is dat aanbod aangenomen en de Engelsche regeering houdt Viljoen aan zijn woord. Zij wil hem tot bevelhebber over den troep hebben. De Daily Mail heeft dadelijk naar Viljoen te New York geseind. Die antwoordt: ‘Ik heb nog geen officieel bericht, en kan dus moeilijk iets zeggen. Ik voor mij ben nog dezelfde gevoelens toegedaan als in Engeland. Wegens den ellendigen toestand in Zuid-Afrika was ik van plan mij neer te zetten in de Vereenigde Staten of in Mexico, waarheen ik over een week dacht te gaan om te zien wat daar de vooruitzichten zijn.’
En Reuter seinde Woensdag uit New York: ‘Eenige bladen behelzen een verklaring, die van gen. Ben Viljoen afkomstig schijnt, naar luid waarvan hij er geen kennis van heeft gekregen, dat Engeland zijn diensten in Somaliland verlangt. En hij voegde er bij - naar gemeld wordt - dat hij niet geloofde, dat patriottische Boeren hun diensten hebben aangeboden en dat hij zelf geen neiging daartoe had.’
Nu kon gen. Ben Viljoen van den aanvang af zoo goed als iemand weten, dat die Transvaalsche Boeren die zich voor Somaliland verbonden geen ‘patriottische Boeren’ waren, maar Nationale Verkenners en dergelijken. Toch stelde hij zich in zijn brief aan Roberts bereid, met hen mee te gaan. En zou hij nu ineens er geen lust in hebben, hoewel zijn gevoelens nu dezelfde zijn als toen hij in Engeland was? We wachten met belangstelling af, wat er van deze berichten waar is.
|
|
Auteursrecht onbekend