Den Vlaemschen papegaey
(ca. 1710-1733)–H. van Vijfderley–
Auteursrechtvrij
[pagina 40]
| |
(voys) Petit Brisagh, of van d’Eenigheydt: Komt lieve Bruydt, &c.I.
DE Tijtels van Mevrouw pluymstrijckery
Zijn dees: Princesse van mauvagery,
Marquiese van het neerlants hoerendael,
Gravinne van Mercury leugentael, En vrouw van slempendael.
2. En vrouw van koeckhoes hoorendragers stadt,
Vrouw van bedriegers, en der vossen padt
Van banqueroute lant, en d’aerm stadt,
Een kael Mevrouw, die niet een naegel hadt. Om te krauwen haer gat.
3. Dees kael Mevrouw, ghekomen hier in’t landt,
Dan alle soort van menschen heel playsant
Is sy ontfangen, en wel getracteert,
En over al is sy wel gelogeert Vereert en gefesteert.
4.Ionckvrouw de waerheydt, een seer schoone maeght,
Seer edel, en daer yder een naer vraeght,
En daer een yder sijnen rom van draeght,
Dat hy die heeft, en dat hem die behaeght,
Die wordt van veel verjaeght.
| |
[pagina 41]
| |
5. Sy vondt op haeren wegh op seker tydt,
Die schoone maeght, Ionckvrouw rechtveerdigheydt:
Sy ded’ haer klacht, dat sy togh nievers hier
Vondt een logiest, of eenigh kleyn plesier,
Sprack dus op dees manier:
Eylaes, mijn suster, maeght rechtveerdigheydt,
By alle staeten ben ick uytgeseyt;
Nochtans sy toonen alle t’hebben my;
Maer als ick hunne fauten segge vry, Een yder haet dan my.
In ’t Princen-hof, daer heb ick eerst gaen sien,
Om een Logiest, oock by al d’edel lien;
Maer ’t point d’honneur, en vrouw pluymstrijckery
Vrouw Paillardies, en vrouw van slemperny Deden verhuysen my.
8. By Procureurs en Advocaten me,
En Cooplien, peysd’ ick, sal ick vinden ste,
Oock Winckeliers; maer hier vrouw gierigheydt,
Meest over al die heeft my uytgeseyt, En met goe schijn beleyt.
9. In ’t huys des Heeren heb ick dan gaen sien,
En oock by veele geestelijcke Lien;
Maer ‘k voer hier oock, gelijck in ’t Princen hof:
‘k Wiert wel onsaen, als ick sprack nievers of, Als van hun eer en lof:
| |
[pagina 42]
| |
10. Maer als ick waerheyt, hun de waer heyt sey,
Soo weesen sy my oock terstond voorby.
In Cloosters oock vondt ick vrouw haet en nijdt.
Meest over al soo ben ick uytgeseyt, Ick aerme waerheydt.
11. Hier op soo sprack de maeght Recht veerdigheydt:
Hierom dit landt soo veel ellenden lijdt:
Een Aerdebevingh is er nu geschiet,
Teecken van meer ellenden en verdriet, Men klaer Godts tooren siet.
12. ’t Saysoen des jaers schijnt oock verkeert al heel:
Den somer, winter toont door regen veel!
Winter van water hadt gebreck seer groot:
’t Gaet al verkeert! het landt is heel in noot Door onse sonden groot.
| |
[pagina 43]
| |
Hier op soo sprack Mevrouw Pluymstrijckery:
Ick reyse naer het lant van Melody,
‘k En twijffel niet, gy sult hier wesen vry, En lustigh ende bly.
3. Sy zijn dan t’samen naer dat landt gegaen;
Het is het landt, daer woont den Baviaen:
Het is het simmen, en der Apen landt;
Sy zijn daer aengekomen heel playsant, In het schommynckel landt.
4. Sy wierden in der Apen Koninck Hof
terstond geleyt met eeren ende lof.
Men vraeght dus aen Mevrouw Pluymstrijckerij,
Wat dunckt u van ons schoone Monarchij? Mevrouw wat seghde gy?
5. Hier op Mevrouw Pluymstrijckerij die sey:
’t Is seker schoon geen koningh heeft hier by;
Noch grooten Turck, noch grooten Persiaen,
Noch grooten Tartaer, noch den Indiaen, En komen hier niet aen.
Hier op Mevrouw Pluymstrijckery die wierdt
Dan yder een ge-eert, en seer geviert.
Men vreaghde dan aen Ioffrouw Waerheyt oock?
Sy sey de waerheydt: ’t is al Apen spoock, Op zijt maer beesten oock.
7. Sy wierdt hierom gebeten, en verscheurt,
Op vele plaetsen is dit noch gebeurt,
Dat men de Waerheydt haet, en smaet, en bijdt.
| |
[pagina 44]
| |
Ioan Baptist wierdt ’t leven hierom quijt. Waerheydt hier vele lijdt.
8. Al wort de waerheydt even noch gedoot,
En oock verscheurt van vele menschen snoot:
Sy triumpheert, en wint in ’t lest altijdt;
Al is’t dat sy hier dickwils vele lijdt, Sy wint in d’eeuwigheyt.
|
|