'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 179]

8

H'r had André toch nog gebruuk (posthuum zoegezag) toen 'r dat leugensje mós bedinke mèt die consternatie euver 't weefgetow.

‘Ik heb me gek gezocht!’ zag Miep, ‘maar ik kan nergens dat weefgetouw vinden. Dat heb je destijds toch ingepakt?’

Heer mós opbeechte tot 'r 't had weggegeve, dee lèsten daag vaan Carnaval, umtot 'r 't toen pas op de vliering had zien haange, d'n daag tot 'r ouch 't fietske en 't dreiwielerke had mote verpatse. André waos dao Bewees, zag 'r mèt 'n nuij vriendin; die had 't zoe gere gehad en umtot 'r toch neet wis war 'r demèt doen mós had 'r 't häör gegeve - neet verkoch - op veerwaarde tot 'r 't moch trökvraoge.

‘En heb je dat adres?’ vroog ze vinnig; ‘dat had je me toch wel eens mogen zeggen!’

Dat waos noe zjus de meujlikheid mèt Miep: ze had d'ch altied in 'nen hook. Boe móste noe op ingoon: op de vraog of op 't verwiet?

Heer haolde z'n sjouwers op en vroog sarcastisch of ze dee klómmel veur zichzelf mós höbbe of veur 'n ‘zuster’.

‘Dat doet 'r niet toe! Is 't soms niet mijn weefgetouw?’; meh es 'r 't daan wou wete: ze had 't veur zichzelf nudig, want ein vaan de ‘zusters’ wou häör liere weve. (Ze had 't nog nets ieder gebruuk!)

Heer zag tot 'r mós zeuke nao 't adres en góng op z'n kamer tösse de pepèrre vaan de vèsclub op zeuk nao de envelop vaan de lèste breef dee waos trökgekoume mèt al die stempels. 'r Sjäörde de poszegels d'raof, zoetot d'r geinen datum mie op stónd en brach 'm nao Miep.

Heer had häör gesjreve, zag 'r, um te vraoge wie André aon z'n ind waos gekoume. ‘Je ziet’, zag 'r ‘ik heb 'n envelop van de visclub gebruikt: daarom is hij in de postbus teruggekomen.’

[p. 180]

Ze laos 't adres: Mme P.H.M. Coomans,....., Visé, Belgique. ‘Zo, die woont daar dus niet meer. Ik zal aan Pappa vragen om 't nieuwe adres op te sporen; hij is heel goed in die dingen.’

Verdomp jao, dach Charles, dee groete mins mèt z'n zjoviaal menere (soms op 't astrante aof). Dee zou dao op aofgoon wie 'n jachhónd op 'ne knien.

Nog gein twie weke later kaom 't weefgetow aon, per lochpos nog wel! 't Had e kapitaol gekos. Op 't douane-strookske waos de naom gesjreve in 't handsjrif vaan Penny, meh 't adres waos doorgestriep. 't Hökske bij ‘Monster zonder waarde’ waos aofgetik en die wäörd waore nog ins dik ónderstriep.

Mieljaar, wat waos ze giftig gewees! Dat kós 'r zien aon die vinnige kretse door 't adres, dat 'r mèt de bèste wèl vaan de wereld neet mie kós leze.

Noe wis 'r nog niks behalve daan tot ze in Mestreech woende; tenminste dao waore de zegels aofgestempeld.

Weer 'n week later had 'r 't adres: in 'ne breef vaan Pappa nota bene! Dee waos gewoen nao 't Centraal Bevolkings Register gewees, sjreef 'r, en ze hadde d'r gein meujte mèt gehad: Coomans, Petronella, Hubertina, Maria; Sint Pieterskade..... Maastricht. Heer had häör opgebeld en ze waos nogal ‘kort aangebonden’, meh ze had belaof dat weefgetow op te sjikke. Veur 't geval ze dat neet zou doen, hadde ze noe dat adres. 't Tèllefoonnummer had 'r weggelaote; dat zou wel erg deur zien.

Had 'r dat noe mer wel gedoon, dach Charles, daan had heer 't geld deveur euver gehad um 't häör oet te lègge. Noe mós 'r sjrieve mèt 't risico tot ze in häör gif dee breef zou versjäöre zónder 'm ope te make. ‘Niet verscheuren, s.v.p.’ sjreef 'r op de envelop.

Heer had 't häör allemaol oetgelag, tot en mèt 't verbranne

[p. 181]

vaan häöre lèste breef. Ouch sjreef 'r tot ze z'ch d'rop kós veurbereije tot heer nog ins zou koume: euver e paar jaor es de kinder groet zien. Heer sjreef euver 't veerke aon z'n vot en zelfs euver Erika in 't kamp, euver d'n doed vaan André, dee ze noets gekind had, meh wat 'm zoe tries had gemaak. Heer zou 't neet kinne oethawwe, sjreef heer, tege die euvermach vaan Miep en häör gelouf. Beppie waos ouch al bij die secte en Peter waos aon 't wiefele.

Mie es e jaor wachde heer op antwoord. Al had heer hielemaol geine zin mie in dat secretarissjap vaan de vèsclub, heer bleef 't doen, al waos 't mer veur de sleutel vaan de posbös.

Toen Miep weer ins 'nen daag of drei-veer weg mós nao zoe'n Conventie, sjreef 'r mèt hiel väöl zöchte nog ins 'ne lange breef boe in 'r veural de naodrök lag op de aofspraok die ze gemaak hadde achter de rök vaan Henric vaan Veldeke um later bijein te koume, ins es ze niemand mie hadde. In gedachte, sjreef 'r, bin'ch noe al op weeg nao Amersfoort, al waos 't häöm ouch zjus zoe leef häör in Mestreech te treffe. Want noe höb 'ch niemand mie, sjreef 'r: Peter zal binnekort geduip weure. Peter, dee fijne jong boe heer zoe dèks mèt waos goon vèsse; boe 'r vijvers mèt had aongelag; dee 'm zoe good had geholpe bij 't ripperere vaan z'nen auto nao dat óngelök.

Jummig, dat had 'm haos ze leve gekos!

De katrol, boe ze de motor aon hadde opgehaange zaot vas aon 'n stellage. Versjèllende kiere had 'r ónder dat gevierte gelege. Toen waos die stellage goon kantele, zjus wie 'r waos opgestande um 'n tas koffie te drinke. Ze hoorte dee slaag en zaoge wat gebäörd waos. Charles kraog 'n snoets wie e kletske kies, neet veur die paar hónderd dollars, meh bij de gedachte aon wat vief menute geleije bove z'ne kop had gehaange.

[p. 182]

Weer zaot 'r op antwoord te wachte en d'n tied verstreek. Edere kier tot 'r de posbös ope maakde had 'r dat iemeujetig geveul in z'ne maog. En ederen daag woorte de vaore, die vaan z'n neusvleugels langs z'ne mónd nao óndere lepe, get deper ingekrets.

Mèt Miep kós 'r z'ch hielemaol neet mie verstoon. Die had 't wel degelik gemèrk tot 'r deen aovend vaan 't óngelök ‘drugs’ had gebruuk. Ze had niks devaan gezag toen 'r mèt groete, vreemde ouge en dat gries geziech waos thoes gebrach; meh d'n daag denao!

Wat e sjoen exempel waos heer veur z'n kinder, esof die 't al neet lestig genóg hadde mèt al die däögenete op sjaol. 'ne Mins mós toch wel volslage immoreel zien um zoeget te doen. Die vrun vaan häöm, dege die mesjien ouch aon groepseks? Wis heer wel tot al die drugs 'n oetvinding waore vaan d'n Duvel? Ze kós d'r niks aon doen, meh ze woort 'r zoe doedóngelökkig vaan, want ins zou God häör verantwoording vraoge: ‘Wat höbste vaan dee mins gemaak?’ En ze had toch zoe häör bès gedoon.

Waos ze soms häör pliechte es vrow neet naogekoume, ouch al kós ze aon häör tiene veule, tot 'r aon 'n aander vrow laog te dinke, bij häör in bèd?

Toen kaom de slaag op de vuurpijl! (In de veerte weerliechde 't). Ze waos bij gelegenheid vaan die Conventie in Sydney dee Kozak tegen 't lief geloupe; dee had eve e beukske opegedoon euver de breve, die dèstieds op zien adres waore aongekoume, breve vaan 'n vrow oet Visé!

Nein, heer hoofde z'ch neet de meujte te doen um nuij leuges te bedinke: ze kós ouch nog wel twie en twie bijein optèlle. Wat 'ne smerige, achterbakse, lieg-bij-de-gróndse opliechter waos heer gewees!

Ze had dat noets gewete, noets wèlle geluive. Häör awwers hadde häör gewaarsjoud en ze had z'ch niks devaan aonge-

[p. 183]

trokke; had 't altied veur häöm opgenome. Noe kós ze zien, wat ze mèt die eigezinnigheid had gekoch.

En daan mèt zoe smoesje aonkoume vaan 't adres neet wete en z'ne gestorve vrund dao ouch nog in betrèkke! Deen erme André zal z'ch wel in ze graaf höbbe umgedrejd!

Meh 't ergste vaan alles waos tot heer häöre Pa gebruuk had um obbenuijts aon 't adres vaan die hoor te koume. ‘Want je maakt me niet wijs, dat je daar niet onmiddellijk gebruik van hebt gemaakt...?’

‘Jij weet van niets!’ had 'r häör tougebete, ‘Blijf van die vrouw af! Je hebt niet het recht haar hoer te noemen!’ Meh Miep waos nog neet veerdig: ‘Waarom ga je niet naar dat mens toe? Neem 'n vliegtuig! Stuur 'n telegram! Bel haar op!’ Ze veurspelde wat 'r zou gebäöre en wat ze vaanein zouwe dinke es ze z'ch zouwe trökzien nao al die jaore.

‘Aan mij vind je niks meer an! Maar je moet je zelfs eens goed in de spiegel bekijken. Daar zie je ook geen Adonis!’

Ze maakde häör bèd op in de logeerkamer. Wel zou ze veur 'm blieve koke en wasse, meh praote hoofde neet mie. Heer waos te wied gegaange.