'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 124]

10

Charles hoort 't rommele boete. Zaot d'r alweer ónweer in de loch? Heer loerde achter de gordijn en zaog tot 'n dónker loch oet 't zuide kaom aondrieve. Toch hoopde 'r ze wandelingske te make.

Noe hoort 'r Tant Yvonne mèt 're stek op de vloer kloppe. Zie had deen donder mesjien ouch gehuurd; daan mós 'r de antenne oettrèkke.

Wie 'r nao bove leep kós 'r d'n Dappere hure. Dee had sjijns genóg vaan z'n jach en melde z'ch bij de zolderdeur.

Dat waos 't daan ouch boe Tant Yvonne 'm veur reep: ‘De kat zit te sjrieuwe!’ Heer zag: ‘Jao, iech zal 'm binnelaote, meh iers moot 'ch 'm aofpótse.’

‘Kumpste daan straks trök um m'ch get veur te leze?’

Heer knikde: ‘Nao me wandelingske, t'nminste es 't ónweer euver drijf.’

‘Daan höb 'ch toch good gehuurd!’ zag ze, ‘estebleef, trèk die antenne oet!’ Heer wis tot ze 't zou vraoge en stónd al bij 't toustèl.

Mieljaar! Wat zaog d'n Dappere getappeseerd oet: esof 'r e maske op had en ouch z'n puutsjes en z'ne start zaote ónder de spinnewèbbe en de stöbplouze. Mèt 'nen awwe potdook en e beurstelke fatsoeneerde 'r 't bies en leet 'm toen nao óndere. In de keuke sjödde 'r mèlk in e sjeutelke:

‘Deh, drink dat mer op, tege de stöblonge!’

De kater wou sjijns nog mie höbbe; nein, heer bedach zich en wou toch mer liever nao boete. Ze jachinstink waos nog neet oetgeblös, want netuurlik had 'r op de zolder niks kinne vaange.

Dat is get, este mèt adrenaline zits volgepómp en de kins 't neet kwiet. Charles wis daovaan mèt te spreke.

Destieds in Australië... - meh noe eve dat bies oetlaote - góng

[p. 125]

'r nogal ins vèsse, want 'r had 'n vervelende baon mèt lestige kómpeers: lui die zich, d'n eine veur d'n aandere, 't leech in de ouge neet gunde. Heer had dat mer lestig gevónde en mós 't aofreagere. Veer Mestreechtenere zien noe einmaol neet zoe hel gebakke.

Thoes moch 'r neet demèt koume. ‘Laat je op 't werk maar wat meer gelden!’ zag Miep es 'r de pes in had. Dus hadde die erm forelle 't mote óntgelle. Heer waos 'ne kampioen-vèsser gewore. 'r Had kaarte ophaange, boe 'r mèt vlegskes op oet zat wat 'r vóng: 't gewiech, de lengde; broun vleegskes veur broun forelle, raos veur regebaog forelle. Heer maakde z'n geerte zelf en zoe kunstig tot ederein dach tot ze vaan e deur fabrikaat waore. Daan leet 'r de naom zien, dee 'r mèt plaklètters vlak bove 't handvat had gezat: Abele-Toeker! Ein vaan die vèssers kós dat merk: dat kaom oet Zweden, zag 'r. 'r Maakde ouch z'n kunsvleegskes; dao had 'r 'n ganse verzameling vaan.

Ins op 'nen aovend góng 'r nao 't meer, gaw nog veur 't ete, dat Miep werm zou hawwe in d'n ove. Zoe gepresseerd waos 'r, zoe bröl, tot 'r bij 't kleddere euver de puntdraod z'n geert verinneweerde. 't Ònderstök waos gebroke en gans versplinterd.

‘Mieljaar! Mieljaar!’ had 'r gevlook, meh dao waos die geert neet mèt gerippereerd. Toch waos 'r doorgegaange nao 't water en - zoeget zuuste altied! - de vèsse staoke hunne kop al op um z'n vleeg te pakke.

Gein doezend mieljaars kóste get verandere aon 't feit tot 'r zoe'ne kans nets mie zou kriege.

Toch mós 'r deen adrenaline kwiet en heer bedach: es 'r dat kepot ónderstök ins langs z'ne brooksreem aofstaok (zoetot 'r toch lijn vaan de rol kós aoftrèkke) zou 'r daan mesjien mèt d'n tup vaan de geert neet zoe kinne wèrke tot 'r z'n vleeg op 't water kós mikke. Netuurlik zit d'r gein slaag in zoe'nen

[p. 126]

tup allein; zoe'n geert wèrk wie 'n groete smik, die me in 'n manège zuut gebruke.

Heer had dao e good haaf eurke stoon zwejje en zweite en zelfs had 'r 'n hiel stom forel veur e momintsje vasgehad. En al deen tied hadde de sjoenste, de groetste vèsse zoe mer róntelum häöm gesprónge.

Es iemes 'm dao gezeen had (vaan achter 'ne rotsblok of 'ne stroek) zou dee mins vas gedach höbbe: iech höb wel ins gehuurd vaan d'n heilige Franciscus dee veur de vèsse preekde... heij is eine dee probeert e forellekoer te dirigere.

D'n Dappere waos z'ne jachjeuk alweer kwiet en zaot aon de tuindeur te jiemere um binne te mage. Charles leet 'm binne, veurziechtig um neet teväöl kaw loch mèt te kriege.

't Leek wel of 't ónweer waos aofgedreve of z'ch had trökgetrokke; Réculer pour mieux sauter, dach r.

Kom, heer zou z'ch daan mer ins oppakke en dat wandelingske make. Dat waos zoe good veur de circulatie; aanders zou 't weer ore dore veurtot z'n bein werm woorte, straks in bèd.

‘Iech gaon noe eve’, zag 'r um 't heukske. Tant Yvonne sjrók; ze waos sjijns ingedómmeld bij 't leze.

‘Wat is 't?’ vroog ze en zat z'ch rech.

‘Iech gaon nog eve e sträötsje um’, explikeerde 'r, ‘'t ónweer zét neet door!’

Ze knikde mèt die slaoperige uigskes.

‘Och, zèt m'ch de antenne weer aon!’