8
Ouch dat waos gelök! Heer moch mèt häör nao bove en zaot noe te wachte, want ze mós nog get regele.
't Ònderhandele waos neet gemekelik gewees. Wie vraog me zoe meitsje: wat kos 't m'ch um get te mage doen?
Iers hadde ze 't euver de deurte gehad: alles waos eve deur: de sigrètte, de frites, e gleeske beer.
‘Et les femmes?’, had 'r gevraog.
‘Ah, les femmes!’, zag ze, ‘Très chères, très chères!’
Heer had gezöch: ‘Trop chère pour moi?’
H'r had z'ne portemonnee ope gemaak: dao zaote nog sjus twie breefkes vaan hónderd francs in. (Dat kleingeld zou nudig zien veur 'n tramkeertsje!)
En daan nog die consumpties...
Ze had geprobeerd oet te lègge: zoeväöl veur d'n draank, zoeväöl veur de Patron (la chambre, n'est ce pas?), meh ze had de knoup doorgehak en gezag tot 't ‘Okay’ waos. Ze had 'ne vinger op 'r lippe gelag en geweze nao de Madonna bij de vinster. Die waos opgestande en achter Jeanine aongegaange. Heer kós nog zjus hun stumme opvaange vaan achter die deur.
't Wachte doorde 'm lang en 't gaof 'm gelegenheid nog ins te twiefele of 'r 't wel zou doen. Noe kós 'r nog trök...
Meh ze geveul veur Jeanine waos al te sterk.
Ein dink had 'r neet begrepe: vlak veurtot ze nao achtere góng, had ze häöm in z'ne knee geknepe en in 't hollands gezag: ‘Wacht hier maar even, m'n kleine dichter, ik ben zo terug’. Ze had 'm neet ins de kans gegeve um vaan z'n verbazing te bekoume.
Dao waos ze weer: ze had 'ne kómp mèt dampend water en 'nen handdook en winkde häöm. Mèt e zwoer kloppend hart góng 'r achter häör d'n trap op.