Brieven uit de oorlogsjaren aan Theun de Vries

51

Doorn 30-12-42

Beste Amice

Hartelijk dank voor je brief. Ik had al zoo vaak eens gedacht hoe het met je zou zijn. Kom je nog niet eens overwaaien? Ik kan je mededeelen dat je zelf ook weer aan Simon kunt schrijven, alleen terugschrijven kan hij je niet want hij mag maar 1 x per week pennen. In ieder geval we gaan weer een stapje vooruit. Jammer, dat hij niet bij de gelukkigen was,⁹⁹ maar we zullen maar moed houden. Eens komt er toch een einde aan. En nu wil ik je toch eerst even een gelukkig Nieuwjaar toewenschen, dat al je wenschen als het mogelijk is in vervulling moge gaan. Je merkt zeker wel dat ik r.o.t. papier onder handen heb. Uit zuinigheidsmaatregel doe ik dit al. M'n vrienden moeten zich maar tevreden stellen met dit mooie soort oorlogsvuil.

Wat prettig voor je, dat je nu toch je roman klaar hebt kunnen krijgen. Ik wensch je er dan ook veel succes mee. Wanneer het verschijnt dat zullen we wel zien. Misschien nog vlugger dan je denkt. Simon werkt razend hard. Na die essays heeft hij zeker wel een honderd gedichten gemaakt en ik ze weer overgetikt en nu heeft hij er weer 100 klaar liggen en heeft in 3 weken tijd een heel boek met lezingen gehouden over poëzie (280 pagina's) Je ziet, hij zit heusch niet stil. Nu is echter z'n beste vriend vrijgelaten en was hier de volgende dag al met z'n vrouw. Ds. Henkels uit Heerenveen, een aardige kerel. Nu houden we maar weer de moed erin.

Weet je dat Joh. onze vriend aangeteekend is? Ik kreeg juist bericht van ze. 15 Jan. gaan ze trouwen. Hij was n.l. gescheiden dat weet je. Nu trouwt hij met z'n eerste liefde waarmee hij destijds mee verloofd is geweest, grappig hè! Ze is heel aardig. Hebben enkele malen al hier gelogeerd, maar dat weet je al.

Het huis van de oude heer ligt ook tegen de vlakte,¹⁰⁰ mijn huis staat nog. Waar

99 Met Kerstmis waren een aantal gijzelaars uit Gestel vrijgelaten, w.o. Ds. F.R.A. Henkels. over wie mevr. Koster verderop in deze brief spreekt.

100 De vader van Vestdijk woonde in Harlingen. De nazi's begonnen in deze tijd de hele kuststrook te evacueren en vele aldaar gelegen huizen met de grond gelijk te maken, om schootsveld te hebben ingeval van een Engelse invasie (!).

[p. 62]

foto: J. van Rhijn, 1945
De ‘Oranjebarakken’ voor politieke delinquenten in de Polizeigefängnis (Huis van Bewaring) te Scheveningen

foto: J. van Rhijn, 1945
Interieur van het ‘Oranjehotel’. S. Vestdijk verbleef van 25 januari tot 25 februari 1943 in cel 412

[p. 63]

moet dat alles heen met al die geevacueerde menschen Zielig, je moet er zelf maar in zitten. 't Is om razend te worden. Mijn broer in Noordwijk moet ook 20 Jan. weg. En zoo ga je maar door. Opwekkende brieven krijg je tegenwoordig niet meer te lezen, dat kan ook niet anders.

Prettig dat je het daar zoo naar je zin hebt,¹⁰¹ dat je ook kan werken. Als je nu klaar bent, en dat ben je, dan kom je nog maar eens hier, maar laat even weten, ik mocht eens weg zijn en dat zou ik jammer vinden.

Houd je goed en de hartelijke groeten met een stevige handdruk

van je Ans.

P.S. Is Pom weer in Utrecht?

Toen hij laatst hier was eind Nov. had hij het te pakken.

101 Ik was in de herfst van '42 door tussenkomst van M. Székely-Lulofs ondergedoken bij twee onderwijzeressen in Santpoort, waar ik Sla de wolven, herder! voltooide.