Gestelsche liederen

[p. 24]

XX

Door diep gebukt 't licht boven zich te weten
Vult men zijn ziel met gansch ditzelfde licht:
Men hoeft niet op te kijken onder 't eten,
Met brood en wijn doet men zijn Christenplicht.

't Heil wordt met bakken vol omlaaggesmeten,
De regenton voelt zich het meest gesticht,
En aan de goot wordt hoogstens nog verweten,
Dat zij bijwijlen voor een zondvloed zwicht.

Maar God, die schiep, en gloeide in Zijn werk,
Heeft and're wenschen voor de vrome schaar
Dan dat zij Zijn genade in zich gieten.

Een schutter schiet! En als hij niet kàn schieten,
Hoort hij niet als geloov'ge in een kerk
Die hij niet bouwde, maar als metselaar.