Het zichtbaar geheim

[p. 161]

Aan een van hen

Zoo gij alle lasten
Van uw schouders vallen laat,
Alle kleederen die u niet pasten
Afwierpt voor het priester-koninklijk ornaat, -

Zoo gij al de woorden,
Waar de wereld u mee groet,
Met geen siddring van uw lippe-boorden
Beantwoordt, noch met aarzling van uw vasten voet, -

Zoo gij noch bewondring,
Noch van andren liefde vraagt,
Maar voldaan zijt met in hooge afzondring
't Woord te wachten dat een schepping slaakt en draagt, -

[p. 162]

 

Zoo gij kunt ontberen

 

Leed en lust voor weelde en pijn

 

Die het merg van de eenzamen verteren

 

En het erfdeel van de roekeloozen zijn, -

 

 

 

Ga dan waar die dwaasten

 

Zitten, ver van mensch en wolk,

 

Die van ster tot ster geen andre naasten

 

Dan elkander hebben, 't Onverganklijk Volk.