Persephone en andere gedichten

[p. 58]

Sonnet.

aan Frederik Van Eeden.

Ik ben gestemd om een sonnet te maken,

Teêr-blauw als mij Japansche verzen lijken,

Zoo vlak als water, dat geen rimpels strijken

Tot vloeiend matglas, waar zij d' oever raken.

Fijn porselein met, voor verwende smaken,

Bleek-blauwe poppen die zoo wijd uitwijken,

En zonder perspectief - de rijken kijken

Bij 't koopen, of de kleine barstjes kraken.

Zóo is mijn stemming, bleek met wijde luchten,

'k Ben bang, dat zij zal breken onder 't schrijven,

'k Schrijf fijne letters, in mijn teeder duchten:

Ik wil, dat ze ongebroken weg zal drijven

Zonder een lijn, als luchte wolken vluchten, -

Doch dit Sonnet zal voor U overblijven.