De oude strijd

[p. 5]

[Opdracht]

AAN DE NAGEDACHTENIS VAN MEVROUW J.C. JOLLES-SINGELS WORDEN, TEMIDDEN VAN NIEUWEN STRIJD, DEZE POVERE GEDENKSTUKKEN VAN DEN OUDEN EERBIEDIG TOEGEWIJD

[p. 7]

 

‘Als na den strijd zich over 't land

 

De stille soldaten verdeelen,

 

Er klinkt signaal noch veldzang meer,

 

Trompetten noch fluiten spelen -

 

Met het heir

 

Is de vreugde aan kant.

 

 

 

Maar één soldaat (zijn haard brandt hel,

 

Zijn kindren zingen en vêelen)

 

Houdt in zijn hand zijn hoofd gestut,

 

Hij denkt wie hem deden deelen

 

Hun haard, hun hut,

 

Hun trekken herkent hij wel.

 

 

 

Hij denkt: als weer in den strijd ik ga

 

(Zijn kindren zingen en vêelen)

 

Dan zal ik trompetten voor hut, voor huis,

 

Tot het hart warm wordt dier êelen

 

Die, met hun goede daden thuis,

 

Zullen glimlachen dat ik daar sta’

 

 

 

* _* *

 

 

[p. 8]

 

Zoo schreef ik vóór de strijd begon

 

En zond u 't vers opdat gij wist

 

Dat zoo ooit één vergeten kon

 

De goede daad, ze 't doel niet mist,

 

Maar als een wel-geschoten pijl

 

Het wit treft waar zij henen ijl.

 

 

 

Gij richtte uw pijl op 't dichterhart

 

En wist niet of ge faalde of troft;

 

Dan heeft in dooden tijd de smart

 

Om schoon dat stierf uw hart verdofd.

 

Toen schreef ik en beloofde mij:

 

Mijn nieuwen strijd aanschouwe zij.

 

 

 

Mijn nieuwe strijd begon. Nu, blaas

 

Trompetter, niet voor huis of hut,

 

Maar voor het graf waar van 't geraas

 

Van u en elk de zerk haar schut.

 

Haar moog de vrêe weldadig zijn,

 

Ons strijdens vreugd en lijdens pijn.