De nieuwe tuin

[p. 129]

VI.

Dien knaap hier die om bloedge wond geslagen
Een maand in cel en schemer kleumen moest
Maakte onverhoopt zijn kleurige arbeid noest
Van draad tot pluksel uit elkaar te ragen.

Want, zei hij, toen die wolge en kleurge vracht
Onder mijn handen tot een vloervol groeide,
Toen leek 't wel of me 't veld vol bloemen bloeide
Waarlangs ik hier zoo graag te wandlen placht.

O Kind, o Dichter, zoo om schijn van bloemen
Zoo blij gij arbeidde in uw droeve cel,
Hoe vroolijk moet dan ik die vrij ben wel
Bereiden bloei dien 'k waarlijk zoo mag noemen.