De nieuwe tuin

[p. 47]

Een verloren meid.

Ik dreef op leege zeeën -
Een verloren meid -
Een plas waar wolken gleën
Hield zich bereid.

Die heeft mij opgenomen
In riet en wier,
Ik lag er gewiegd in droomen
Zonder vertier.

Ik droomde van blauwe kusten
Waarop ik stond;
Mijn lief met mij: wij kusten
Elkanders mond.

Mijn eenige zeeën waren
Zijn oogen: daar
Werd ik een jong gebaren
Van dag gewaar.

[p. 48]

 

Daar wierp met gesloten oogen

 

In zijn armen ik mij:

 

Mij ontvingen er blauwe, die togen

 

Mij waar ik lij' - -