De nieuwe tuin

[p. 38]

Op een wandeling door Weimar.

Zooals in menige oude stad een schoon
Gehouwen beeld bewaard uit vroeger tijd
Meer waarlijk leeft dan de bedrijvigheid
Die zich veel ruchtger op haar straten toon', -

Zoodat een vreemd die er kortstondig woon'
Die drukke vreugd niet zoekt en ook niet mijdt,
Maar aldoor zich om 't éene beeld verblijdt
Dat voor zijn lange reis hem trooste en loon', -

Zoo, Weimar, trekt mij van uw straten niet
De vroolke volte, maar een, meer dan beeld,
Menig tafreel daar vroolker hóófschheid speelt:
Goethe en de schaar die dol met spel en lied
In fakkelglans die nacht en water deeld'
De heuvlen schaatren deed en zwaatlen 't riet.