De nieuwe tuin

[p. 12]

VIII.

Als soms een woord het andre in zacht bewegen
Zoekt tot er meerderen tezamen komen,
En verzen vormen die een onvernomen
Zin openbaren als een laten zegen, -
Dan zit die 't schrijft als had dit lang gezwegen
Heil nog geen spraak dan spraaklooze in zijn droomen,
En zoekt in 't zoete en vormloos voelend schromen
Aldoor 't zoet schoon dat vorm al heeft verkregen.
Tot vol zijn lippen door een warm bekoren
Al willoos ronden klank die nooit nog klaarde,
En vol verbazen hooren hem zijn ooren.
En 't beeld dat uit hem zich hem openbaarde
Herkent hij als wat elk zal toebehooren,
En met een menschheid deelt voortaan zijn waarde.