De kristaltwijg

[p. 102]

XII

o Licht dat uit mijn droomen schijnt
Op u, mijn menschlijke aard,
Zooals, bij Kerstmis, uit een kerk
Een gloed op 't sneeuwveld kwijnt.

Een afglans is 't waar 't volk in loopt,
Elk voelt gestemd ervan,
Elks oog ziet op naar 't venster of
Een straal zijn wezen doopt.

Dan gaan ze en doen wat tegen 't doen
Van heel hun wereld druischt,
En vragen: wat was werklijk: ik
Of dit onaardsch vizioen?