De kristaltwijg

[p. 7]

Het Eeuwjaar

[p. 9]

Eeuwzang voor den Gastheer en de Gastvrouw op Eikenburg

Nu 't park in rijp de mist omringt,
De stilte in huis en hart ons dringt
Waar Christus wordt herboren, -
Nu met dit jaar een eeuw ons sterft,
Een nieuw volk zich de vrijheid werft
Die elk moet toebehooren, -

Nu wordt die stilte een bel gelijk
Die zilverklaar en wijdingrijk
Door park en hart blijft luiden,
Of hoog van zilvren kathedraal
De roep tot wie gelooven daal', -
Des Bruigoms tot de bruiden: -

[p. 10]

 

- ‘Nu komt, dit zoete Bruigom-Kind

 

Te aanschouwen, gij die hem bemint,

 

In kribbe, en flarde-omwonden.

 

Een englenschaar zingt in de lucht,

 

Hun wiek en stem maakt schoon gerucht:

 

Heil elk, hoe vol van zonden!

 

 

 

De wereld door en overgaan

 

Zal hij, en elk, hoe smart-belaên,

 

Die voor hem knielt, zal juichen;

 

En als de hemel openblinkt

 

Volgt hem een stoet die palmt en zingt

 

Om van hun heil te tuigen.

 

 

 

Dan blijft geen donkere aard terug,

 

Geen struiklaar die met doffen kuch

 

Zal storten en niet rijzen;

 

Naar stroomen lichts zal lovend gaan

 

Wie hier, door zilvren nevelpaên

 

Schrijdend, zijn Heer zal prijzen.’ -

 

 

[p. 11]

 

Nu hoor; 't is lang sints Christus stierf.

 

Of de aard den droom, droom de aard bedierf, -

 

Bedorven glommen beiden.

 

Een uitzicht in een andere eeuw

 

Blinkt schoonst voor wie met maffen geeuw

 

Van de oude liefst wil scheiden.

 

 

 

Een eeuw: een volk: een nieuw bestaan.

 

Vrijheid na strijd breekt zeker aan

 

Voor wie er 't lijf voor wagen.

 

De stilte in 't hart zal belgelijk,

 

Zal zilverklaar en wijdingrijk

 

Woord van die zege dragen.