Goden en grenzen

[p. 60]

XII

Mijn afscheid klinkt in de ooren
Die openstonden voor mijn groet.
Wij voor elkaar geboren
Maken elkander 't heengaan zoet.

Wij loven hen die blijven,
Wij hebben hen die komen lief,
Wij zien, uit vormloos drijven,
Hoe aldoor weer zich één Vorm hief.

Wij weten dat Zijn straling
Door nood noch kwaal ooit wordt gedoofd,
Buigen, ter laatste daling,
Ziende naar Hem, eerbiedig 't hoofd.