Goden en grenzen

[p. 21]

IX

De glimlach van mijn binden,
Mijn kind, is anders niet
Dan 't schuchtere openwinden
Van 't menschlijk droombedied:

De sluier met twee zijden,
Maar die hij ééne waant
Omdat hij nooit kan scheiden
Menschgeest van menschgedaant.

Zie geest met geesten samen,
Met lijf lijf in verband...
Mijn lijf heeft vele namen
Maar één geest die ze bant.