Goden en grenzen

[p. 18]

VI

‘Zijt gij dan die mij maakte
En kent de bloedstroom niet
Die eens mijn moeder slaakte
En in me aanwezig liet?

Zijn zee bestormt de wanden
Van 't lichaam dat ik lijd,
Mijn hunkrende oogen branden
Naar uw lichaamlijkheid;

Maar gij staat klaar en stadig
Als achter zwaar kristal...
O zeg me, en wees genadig,
Hoe ik u naadren zal.’