Goden en grenzen

[p. 6]

[p. 7]

Goden en grenzen: het eerste boek

HET SPEL VAN DE ZIEL - EEN NALATENSCHAP - HET DUINPAD - SAMENSPEL

[p. 9]

Het spel van de ziel

[p. 11]

I
De mensch en de meester

[p. 13]

De mensch en de meester
I

De meester spreekt: uw bloemen
Wieglen omlaag, omhoog.
Mijn naadren en mijn noemen,
Het welkom van mijn oog,

Doet hen in schomling deinen,
Bewaart voor vallen hen:
Als een prieel omtwijnen
Zij mij, die hunne ben.

Doch drijft als 't bloeit en loovert
Uw Wil dat webbe uiteen,
Dan zit ik, wreed betooverd,
Roerlóos, gelijk een steen.