Dagen en daden

[p. 70]

Een gelaat

Schouw 'k uw gelaat als een zee met wissling van golven,
Zacht is er 't wentelend gaan, het gevoel overdolven
Weêr door een ander gevoel. In 't langzaam gewiegel
- Rust is een zweven - zwemmen omhoog als in spiegel
Vormen lichaamlijk vast maar zonder lijnen.
o Mocht nooit hun metalen geweld mij schijnen
Anders dan vlottend in zee van 't zachtzinnig gelaat.
Zwaar is het leven: een erts: maar een waas geworden
Raden we in damp d'Onvermurwbaren: menschlijker morden
Eeuwige machten altijd in trekken van menschen.
Vloeiend en vast zijn in 't leven aldoor: hun grenzen
Schijnen maar zijn niet: toomloos spoelen hun baren,
Vast slaan ze aan: vormvol, vormloos ontvaren
Stroom van gestalten me in zee van 't golfstille gelaat.