Dagen en daden

[p. 38]

In 't duin

Duinpaden en Novembers morgenmist
Lokken me altijd: mij trok het vreemd gebeur
Van steden en ik zocht en vond een keur
Natuur-tafreelen, stille en stoute: 'k wist

Al wat van zee, woud, berg en stroom 't kind gist
En leest en droomt: ik kende 't: als een deur
Ging weg van de aard en ik doorreisde heur.
Ook menschen leerde ik. Ik heb niets gemist

Van wat de maatschappij vormt: liefde en haat
Die bindt of afstoot en 't millioenen-tal
Groepeert: hier weingen, meerdren daar, bijeen.

Vrienden, gezin, gezelschap, volk en staat,
Ras, menschheid; graag of traag; nauw één alleen.
In duin en morgenmist herdenk ik 't ál.