Dagen en daden

[p. 7]

De heelal-spiegel

[p. 9]

Voorafspraak

Zie in 't gefoelied glas: uw eigen wezen
Zult ge er in zien, maar zoo niet als gij meent.
Een nevelboom is 't? Die in loovers weent; -
Waant vage lijn ge als hut en duin te lezen.
Dan zilvren zon die schuine stralen leent.
Als vrouw voor venster guld vizioen gerezen.
En 't landschap daagt: een bloementuin geprezen,
Om 't klein gezin dat zich daar 't avondt eent.
Nu stijgt ge op 't duin: van Holland veld en dorpen;
Maar stad en zee omcirklen d'horizon.
Een straling dan komt land en vormen slorpen:
Boven ons troont éen diamantne zon: -
't Heelal ontlaaid leit wijd opengeworpen:
Schouw scherp, of nu uzelf ge ook spieglen kon.