Briefwisseling 1 juli 1885 tot 15 december 1888

G. Willeumier aan A. Verwey [na 17.3.87]¹

Weledel heer,

Vergunt Gij mij nu nog U met een enkel woord dank te zeggen voor uw schrijven? Ik waardeer het zéer dat gij zoo uitvoerig, zoo welwillend mijn vraag hebt beantwoord, te meet, nu gij, helaas! niet ‘mooi’ vondt. Doch mooi... zóoveel vroeg ik niet; 't was alleen: is er iets goeds in; eénig goed element? Maar - 't is waar - gij hebt dit gezegd, uw hoffelijkheid heeft mij critiek willen besparen en uw conclusie is bevredigend, - voor mij, voor wie de verzen geschreven zijn -, en wáar is het ook ‘de dichter(es) heeft niet letterkundig werk willen maken.’...

1 Datering op grond van g. willeumier aan a. verwey 16.3.87, aannemend dat Verwey niet al te lang na ontvangst van de gedichten heeft gereageerd.

[p. 296]

Aardig, dat een zelfde persoon kan ingenomen zijn met deze (vergeef mij!) poëzie, en uw ‘Twee sonnetten’... Mijn liefde voor mijn gedichtjes is, ondanks uw àfkeuren, dezelfde gebleven, en uw ‘klein meisje’ heeft meer indruk gemaakt dan, in langen tijd, éenig gedicht.

Dat staat mij voor den geest als een genrestukje van een onzer bekende schilders, een stukje natuur, met woorden in beeld gebracht...

Die opmerking kwetst, of ergert, U niet?...

Met de meeste achting en erkentelijkheid en blijvende belangstelling in Uw werk

Uwe dw

Guill. de Lange W.