Briefwisseling 1 juli 1885 tot 15 december 1888

A. Verwey aan M.G.L. van Loghem [tussen 22 en 25.11.85]¹

Aan Scaramouche,²

U hebt in het weekblad van 22 Novr l.l. mijne verzen gerecenseerd. Dat is mij wel: recenseeren is vrij. Maar het is mij niet wel, en, inderdaad: het past mij niet dit te verzwijgen bij deze gelegenheid, - dat ik, in welke recensie ook, word verdacht gemaakt van bedoelingen, die ik met de opdrachten mijner gedichten niet heb gehad. Want, ziet-ge, dit kan u even duidelijk zijn als mijzelven, dat ik, behalve in ‘Levenswijsheid’,³ in geen der verzen, die ik aan mijne vrienden opdroeg hun ‘op dichterlijke wijze de waarheid (wilde) zeggen, of aanleiding geven tot eenigerlei hun hatelijke toepassing.’

En daar ik in mijnen bundel over niemand dier vrienden mijn oordeel gezegd heb, komt het mij voor dat ik daarin geenen recensent het recht heb gegeven zijn oordeel te zeggen over mijne hem niet meêgedeelde waardeering van ‘de personen, wier burgerlijke naam’ ik goedvind te laten drukken aan het hoofd mijner verzen.

Het zou mij aangenaam zijn indien Scaramouche zijne opinies over mijne intimiteiten in het vervolg niet meer drukken liet. Hij zij ervan verzekerd, dat het mij niet anders dan een eer en een genoegen geweest is eenige mijner gedichten te mogen opdragen aan menschen, die ik, zonder iemands goedkeuring aftewachten, op mijne wijze waardeer.

Albert. Verwey

1 Laatste van twee vrijwel identieke concepten. Datering met behulp van de datum waarop Van Loghems recensie verscheen (22 nov.) en die van zijn reactie (m.g.l. van loghem aan a. verwey 25.11.85).

2 Onder het pseudoniem Scaramouche had Van Loghem Verwey's dichtbundel besproken in een ‘Recensie over: Albert Verwey, Persephone en andere gedichten’. In: De Amsterdammer. Weekblad voor Nederland 9 (1885), nr. 439, d.d. 22-11 1885, p. 8-9.

3 ‘Levenswijsheid’ (Persephone en andere gedichten, p. 66) was opgedragen aan M.J. 't H. [Maurits Johannes van 't Haaff].