Het brandende braambosch

[p. 91]

III.

Het groen was schaarsch, 't geboomt was hoog,
De wind kwam van den vroolken stroom,
Den heuvel waar de stad langs boog
Beklom 'k als in een droom.

Hij van de euroopsche christenheid
Was d'eerste Vorst: hij stond
Hier, zag hoe nevel week, en wijd
En zijd lag 't land bezond.

Dan klokje klepte: in de kapel
Knielde hij vroom en blij:
Needrig en duldzaam was hij wel,
Want o hoe droomde hij -

[p. 92]

 

Hoe daar in 't dal van Ronceval

 

In moorsch bloed christnen neergeveld

 

Lagen, en op 't zwaard Durendal

 

Roland die dappre held.

 

 

 

De wind van Waal en overkant

 

Wiesch wierook hem uit haar en baard -

 

De Keizer lachte op stroom en land,

 

De Zon lachte over de Aard.