Het brandende braambosch

[p. 77]

Een koning.

[p. 79]

I.

Een vochtge stilte,
Die 'k teer begeer,
Lokt me in uw kilte,
Nevelenheir.

Ik zag 't tafreel,
Den kleurgen stoet,
Waar een koning eêl
Mee zijn intocht doet.

Huizen als hoven,
Begroend omheind,
Vooruitgeschoven
Waar 't wiegt en deint

[p. 80]

 

Van banieren.

 

Ballon-guirlanden

 

Hangen en zwieren

 

Langs de grachtranden.

 

 

 

De volten bewegen

 

Als straks door het donker

 

De lichten geregen

 

Kralen geflonker

 

 

 

In 't water, tot iedre brugboog,

 

Zwaar en zwart van de menigt,

 

Zijn gewelvennacht steenigt

 

Op dien ijdelflikkerenden toog.