Het blank heelal

[p. 163]

Godenschemering

[p. 165]

De Meester

Uw wreede meester geeft u leed en vreugd:
Het knagen van de zorg, de zoetste pijn
Van liefde, ook zulke als ongedeeld moet zijn,
Krenking die schroeit en tot uw sterven heugt,

Wellust en weelde, laving die ge teugt
In 't dorre zand en droesem die den wijn
Bitter maakt in uw keel en iedren schijn
Saam met een kern en vrucht die smaakt en deugt.

Uw wreede meester vraagt naar u niet meer
Dan naar een ander, doch ge zijt zijn kind
En uw gedachten gaan aldoor naar Hem.

Gij denkt ze en hoort ze als hebben zij Zijn stem,
Uw liefde is zijne ook daar ge 'mzelf mee mint,
Hij is uw Vriend, uw Vader en uw Heer.