Het blank heelal

[p. 159]

De Wijnberg

Een vorig maal toen ik de berg beklom -
De toegang tot de paden langs den wijn
Was dicht omdat de herfst gloeide in de druif
Die wachtte op d' oogster - was ik zelf zoo'n oogst gelijk,
Vol gistend bloed, een zwaar gezwollen teelt
Van 't heetste jaar mijns levens, en de hand
Die mij zou plukken huiverde om mij heen.
Hoe ging ik moeizaam, en wanneer een vlaag
Van wind en zwarte wolken me over 't hoofd
En dalwaarts joeg, voelde ik mij eenzaam staan
Als een van god en mensch verlaatne en vroeg
Of ooit mijn tuin in vreê herbloeien zou.

[p. 160]

 

Daarna heb ik gezworven - o mijn hart -

 

Door verre vlakten en naar 't lage land,

 

Alleen - alleen - een koning die voor kroon

 

Zijn sluike haar droeg en voor mantel rag,

 

En niet een scepter, maar een dorentak.

 

En overal heb ik mijn tuin verteld,

 

Mijn berg, mijn dal, mijn vreedzame natuur,

 

Mijn voorjaar dat een zwellende oogst belooft -

 

Verteld - een dwaas, want niemand luisterde ooit -

 

Verteld - en in mijn droeven bijstren blik

 

Vonkte de erinring van vergaan geluk -

 

Verteld van wat niet langer meer een tuin,

 

Een rijk werd binnen in me, en, arme man,

 

Was ik er koning van, en waanzin leek

 

Voor wie nu hoorden, 't oog en 't bleek gelaat,

 

En 't huivringwekkend woord dat niet meer kwam

 

Uit schoone erinring, maar uit dadelijk

 

Bezit van d' onerkenden koningsdroom.

 

Toen ging ik heen. Ik at mijn bitterheid

 

Alleen en liep met blij gelaat en luchten schred

 

Deemoedig, langs de beken, als een lam,

 

Tot vóór mijn Berg. Mijn tuin was open, bloeide,

[p. 161]

 

Ik vond genooten. En daar vroeg ik mij:

 

Vanwaar die leegte en dat nu lichte hart?

 

Is dan mijn leven met zijn angst en nood,

 

Zijn storm en hart-doordringende gevoel,

 

Nu dood en ga ik, een verloste schim,

 

In wat een tuin lijkt, maar Elysium

 

Moet heeten omdat leed van mensch of weer

 

Me er niet meer deert? En: won ik of verloor?

 

Toen boog ik schreiend naast mijn jongen wijn

 

En zei: won of verloor, - wat deert het mij?

 

Ik heb geleefd, ik leef, in storm, in vreê,

 

In tuin van de aarde, of buiten tuin, in rijk

 

Van d' innerlijken droom, en andermaal

 

In tuin van de aarde of in Elysium, -

 

Ik heb geleefd, ik leef en neven mij

 

EEN die mij lief heeft, die mijn liefde heeft.