Het blank heelal

[p. 38]

III

Buig u, o mijn zielsbeminde,
Naar het woord dat ik misgun
Aan wie zienderoogen blinde
't Beeld niet zien al toon ik 't hun.

't Is geen weergalm, maar een wezen,
Diep in 't hart mij losgeraakt,
Lippen mogen 't luchtig lezen
Maar een machtge vorm ontwaakt,

Die als een dier reuzengeesten
In 't arabisch nachtverhaal
Voor u oprijst dat ge vreest en
Vruchtloos teeken zoekt of taal

[p. 39]

 

Om hen weer omlaag te bannen

 

In den bodem, in de zee,

 

Wondre vrouwen, wreede mannen,

 

Maar hulpvaardig en gedwee

 

 

 

Zoo de rechte daad gij dede

 

Of hun noemt den rechten naam -

 

U te dienen zijn zij reede,

 

Schatten dragen zij u saam.

 

 

 

Zulk een geest komt uit mijn woorden

 

Tot u en gij vindt in 't hart

 

Daad en naam en, graag-bekoorde,

 

Deelt hij wat verborgen werd.