Het blank heelal

[p. 14]

IV

Die zachte wet van schoonheid die in mij
Naar woorden streeft, zal eindlijk u en elk,
- Olie op golven - zwichten doen: zij zal
- Wezen van woorden - uw gevoelen lief,
Geest van gedachte in uw gedachten zijn.
Zoo ben ik nu wel eenzaam, maar mijn ziel
Rust vredig, als een zaad, een wortelstok,
Waaruit de groene stengels aanstonds gaan,
En staan, en ranken bladervol, en rijk
Aan bloesems, vruchten, - en dat is mijn wraak.
Schoon en weldadig zal hun wasdom u
Koelen, verheugen, laven, en wanneer
Gij hun een naam vraagt ruischen ze u misschien
Den eens gehaten, mijnen, en ik zal
Blij lachen, als de godheid van 't geboomt.