Aarde

[p. 61]

Granada.

I
Vizioen.

Als 't Hart van Holland open bloeien zal

In 't open hart der bloedende Granaat,

Zal Vrede en Vreugde de bloedroode Daad

Hoog overbloeien die, drie eeuwen, ál
Holland doorschrijnde: duistere Alva zal

Stom staan, niet kwaad; blinkende Parma staat

Vorstlijk in reverentie; 't rond gelaat

Goêlijkt van Mondragon; en 't nijgt van tal
Blijde gezichten naar den Prins die zwijgt,

Maurits die Daad, Freêrik d'Oranjevreê,

En, Vorst van Trots, Burger van Deugd, mijn Vriend

Barnevelt, die den Staat zoo statig dient,

Dat d' eenge Koning die als Koning dêe,

Navarre, 'em 't hooge voorhoofd tegennijgt.

[p. 62]

II
Stierespel.

De lucht was grijs en trok in 't blauwe: ronde

Volten opklommen van moltonnen grijzen,

Parelend: jonge stier, verbaasd den blonden

Plooi-nek gestrekt, in korten sprong neemt hij zijn

Loop. - Bonk! 't opgelapt rosje, omkantlend, bij zijn

Geel-leeren heer rolt om, toont roode wonden: -

Bonk! botte lans weert hem. En vlindrend rijzen

Pages als in 't ballet, trippen den grond en
Tergen met doeken rood. - Trompetten: - tra! - de

Dollere dans draait: reikende achter hoornen

Punten ze omfranjed-kleurge kermispijlen -

Hoera! - De espade: en stilstaand voor het toornen

Diens moedeloozen, plant die zonder ijlen

De vlijm en 't kruis, - en dreuning splijt Granade.

[p. 63]

III
Alhambra.

Loopen arkaden lichter langs een vijver?

Stroomt water klaarder over marmren zalen?

Zag m' ooit door frisscher groen laantjes met stijver

En kiescher sier in arabesken dwalen?

Hebben ooit handen met een preutscher ijver

En wisser kunst, wiskunst, weten vertalen

In stuc van lijnen, - en ooit vromer schrijver

Wijsheid van Koran met gedeegner halen, -

Zoodat 't Heelal der Dingen is begrepen

In spel van lijnen, en in spreuken, samen

In kleurge wanden, paarlend bij het dagen,

De Eenheid van 't Al verheerlijkend, geslepen

Kant, filigraankunst, teerste en luchtste ramen-

Omlijsting, 't Eeuwge dat geen hand kan vagen.

[p. 64]

IV
Droomstad.

De straten van Granada waar in 't donker

Gitaren gonzen en van 't lang gefluister

Van minnaars aan de traliën de duister

Nacht warm wordt, - gaan met graden naar 't geflonker
Van 't sterrebeeld. En op den top wat wonk er

Roode lantaarn van het Alhambra? ruischte er

Weening uit roode muren? of wel, huisde er

Moorenkoning nog eens en wat zoo klonk er,
Was 't het gespeel van alle zijn fonteinen -

Droppengeklater in de zilvren zalen -

Vrouwengepraat van die in kanten sjalen

Gehulde en parelen? - De starren straalden

Klaarder dan ooit, ook kalmer, toen ik daalde

Naar de stad lêeg en de verlaten pleinen.