21
Lilian bleek alweer op pad te zijn met een aantal geëerde gasten. Ik begon te begrijpen waarom het motel zo populair was. Maar het kon ook haar manier zijn om problemen te ontvluchten. En in elk geval betekende het dat ze niet van plan was zich hevig te verontschuldigen.
Het was aan mij om mijn best te doen.
Na twee uur rijden vond ik het excursie-eindpunt, Wet 'n Wild, drie zwembaden met een gigantische glijbaan en een paar afschrikwekkend hoge springplanken.
Het was meer dan vol en pas na lang zoeken zag ik haar zitten op de rand van het middelste zwembad. Ze droeg een eendelig zwart badpak en hoorde er in de drukte niet bij. Ik keek lang naar haar en grote aarzeling overviel me. Hoorde ik bij haar met mijn eeuwige geschamper over alles en iedereen, mijn humeuren en onberedeneerde verslaving aan werken, roken, werken? Was ik eigenlijk ooit langer dan een paar minuten gelukkig geweest?
En hoorde zij bij mij, met haar onverdroten goede humeur, incasseringsvermogen en Indische drang om het iedereen naar de zin te maken?
Ik dook het water in en kwam vlak bij haar boven. Ze schrok niet, en stak haar hand uit om me op de kant te trekken.
‘Zo zaten we in '55 ook, in het Tegalsari-zwembad, weet je nog?’
‘Ik weet het nog, Hans.’
Ze keek me aan met dat mooie hoofd en die grote ogen. De tijd had lach- en denkrimpeltjes geëtst waar ze vroeger onbeschreven was. Zou ik ooit weten wat er in haar omging? Zou ik ooit kunnen leren gelukkig te zijn? Ze stak haar handen naar mij uit, nam mijn hoofd vast en kuste me. Om ons heen ging het lawaai onverdroten door, maar ik hoorde het alleen nog uit de verte.
Auteursrechtelijk beschermd