Een nieuw liedt-boekje genaemt het dubbelt papiere ploegje

Gesang over de boosheid der Wereld, passende op dese tegenwoordigen tyd.

Toon: Naboths Wyn-berg was gelegen.

1. SIet de wereld nu eens pronken,
In haer overdaet,

[p. 52]

 

Yder is in hoogmoet dronken,

 

Nochtans noyt versaed:

 

Alle ongerechtigheden,

 

Sijn nu schier gemeen,

 

Op het land en in de steden,

 

Soo by groot als kleen.

 

2. 't Schijnd de deugt oprechten wandel

 

Word nu rechtevoort,

 

Gantsch verkeert in valschen handel,

 

Soo men daaglijks hoort

 

Ja de Wereld is vervallen,

 

In ontuchtigheid,

 

Waerom Godt ook op ons allen,

 

Groote straffe leid.

 

3. Wel ten rechten sietmen 't leven,

 

Nu op heden gaen,

 

Gelijk als men vind beschreven,

 

Dat'er sal ontstaen,

 

In het laetste quade dagen,

 

Waer in dat den mensch

 

Soeken sal steeds na te jagen,

 

Sijnen boosen wensch

 

4. d' Eene die vind sijn behagen,

 

Als hy maar en kan,

 

Sijnen even mensch te plagen,

 

Om hem soo als dan,

 

Vleesch en bloed hem uit te vringen:

 

Want hy acht het goet,

 

Als hy slechs maer dese dingen,

 

Tot sijn voordeel doet.

 

5. Andre die sijn weer geseten,

 

In de Opper graet,

 

Vullen haer met drinken eten,

 

Staeg in overdaet:

 

En terwijl hy opgeswolle,

[p. 53]

 

Vrolijk zit en queelt,

 

Komt den Satan die sijn rolle

 

Daer ook onder speelt.

 

6. Ach het is voorwaer ellendig,

 

't Geen men heden ziet,

 

Dat een yder zoo behendig,

 

Tot de sonde vlied:

 

Soo men niet en kan bedriegen,

 

Na sijn boose lust,

 

Door verraet of schendig liegen,

 

Slaeptmen noit gerust.

 

7. Siet ook eens hoe vele menschen:

 

Ja ons Nederland:

 

't Quaet haer Even naesten wenschen:

 

Staeg aen alle kant:

 

Valter yemant oyt ter neder,

 

Dat hy smerte leid.

 

Andre sijn soo 't schijnd daer weder,

 

Grootlijks in verblijd

 

8. Naeuwlijks werter meer vergeten,

 

Dan de deugt en eer,

 

Hovaerdye gelijk wy weten,

 

Die verheft hem seer:

 

Soo dat yder wel ten rechten,

 

Hier op onse kust,

 

Mans en vrouwen maegden knegten

 

Volgen haren lust.

 

9. Sijn dan dit de rechte plichten,

 

Van de Christenheid:

 

Die de waren gronden stichten,

 

Tot de zaligheid:

 

Sal God ons sijn milden segen:

 

Maken dus gemeen,

 

Als wy gaen op sulke wegen:

 

'k Sou gelooven neen.

[p. 54]

 

10. Wel dan heeft nu God geen reden,

 

Dat hy ons kastijt,

 

Met veel oorlog twist onvreden,

 

En bedroefde tijd:

 

Daer wy hem genoegsaem quellen,

 

Als wy sulks bestaen,

 

En den boosen weg der Hellen

 

Soeken in te gaen.

 

11. Waerom wilt gy dan zo klagen,

 

Schoon des Heeren straf,

 

En rechveerdig bittre plagen,

 

Komen op ons af,

 

't Is ons eigen dat is seker:

 

En niet Godes schuld,

 

Dat hy ons alsoo den beker:

 

Der benauwtheid vuld,

 

12. Daerom wil ik u vermanen,

 

Dat gy wilt voortaen,

 

Met berouw en ware tranen,

 

Tot den Heere gaen:

 

Hy is sterk en hoog verheven,

 

Doch oprecht en goed,

 

Die de schuld u sal vergeven,

 

Schoon hy straffe doet.