Een nieuw liedt-boekje genaemt het dubbelt papiere ploegje
(ca. 1730)–Reynier Verton–
Auteursrechtvrij
[pagina 41]
| |
Stem: Van den 107. Psalm. Of: Van Helena.1. AEnschout eens dese Wereld
Hoe dat het heden gaet,
Hoe sy staet op gepereld,
Met sonden boos en quaed:
Het schijnd dat yder hier
Nu steld zijn eigen wetten,
En dat sy niet een sier
Op Gods bevel en letten.
2. Beziet eens beide 't leven
Der oud en jonge jeugt,
Hoe dat sy sijn gedreven
Allengskens van de deugt,
En van het rechte pad,
Waer op men hoord te treden,
Het schijnd zy sijn noyt zat
Van 's werelds ydelheden.
3. Den eenen ziet men Bouwen
Den anderen die koopt,
Den derden die gaet trouwen
En voords de tijd verloopt:
En t' wijl soo komt de dood,
In stilheid hem verrassen,
Waer blijft hy dan in nood
Met al sijn rijke kassen.
4. Wat ziet men alle dagen
Veel sotte hovaerdy,
Van nieuwe snoffen dragen,
Ik stelle niemand vry:
En kon hy dit gebruik
Niet krijgt tot sijn lasten,
Hy zou het uit zijn buik
Veel liever noch vervasten.
| |
[pagina 42]
| |
5. Heel weinig ziet men komen
In 't Kerkelijk gebouw,
Of zitten by den vromen
En dienen God getrouw:
Maer dit is al haer vreugt,
Dus kan hy hem vernoegen,
Te vlieden van de deugt,
Te wijken na de kroegen.
6. Men hoort de deugt niet prijsen
Veel minder ziet men 't doen,
En vast ons sonden rijsen
Tot in den Hemel toe:
Soo dat sy voor ons staen,
Gelijk als hooge bergen,
Waer door wy stadig gaen
Des Heeren aenschijn tergen.
7. Met vloeken ende zweren,
En alle vuiligheid,
Schijnd yder na begeeren
Te hebben goed beleid:
En met sijn tonge quaed,
Een anders eer te schenden,
En alle vuile praet
Te plegen sonder enden.
8. In 't kort wy blijven woelen,
Hier in dit aerdsche schijn,
En in de modder poelen,
Gelijk het vuile Swijn:
Soo dat wy nimmermeer
Het oog ten Hemel wenden,
En sien op God den Heer
Die 't ons kan alles senden.
9. Hoe siet men dat de Grooten
Met opgeblasen moed,
De deugt in haer versloten,
| |
[pagina 43]
| |
En tracht na 't aerdsche goed:
Om dat hy sijn gesin,
En tot sijn eigen baten,
Sou mogen groot gewin,
Ook na sijn dood na laten.
10. Dus ziet men dat het leven
Van yder werd geleid,
Dus werd de deugt verdreven,
En van ons afgescheid:
En in de plaets van dien
Soo komen quade dagen,
Het welke men moet sien,
En jammerlijk beklagen.
11. Doch laet ons doen bekeeren
En schouwent vuil gejag,
Op dat wy Jubileren
Ontrent den laetsten dag:
Die 't goede doet met vlijd,
En op den Heer vertrouwen,
Sal hy te geener tijd
Sijn zegening onthouwen.
|
|