Brood

[p. 30]

Sint Lutgardis

De kloostertuin hing vol aroom
van witte anjelieren,
Lutgardis had een schone droom:
zij wou haar thuiskomst vieren.

De navend was van heimwee ziek,
de zon hing laag te branden.
- Heer God! De taal van dit kantiek
hoorde ik in Dietse landen!

En toen de lauwe zomernacht
de wereld had beslopen,
weenden haar blinde ogen zacht:
zij zag de hemel open...

Heel Dietsland hangt nu vol aroom
van witte anjelieren,
de jonge moeders komen vroom
de maagd met anjelieren vieren,