Dichterlyke mengelingen

[p. 34]

Briefje.

Zyn dat, Eliza, zyn dat toch tranen

Van zuivre min?

Daelt er een vonkje van waer gevoelen

Uw boezem in?

Mag ik toch steunen op die beloftens

Gesterkt door eed?

Gy moogt ook steunen op de beloftens

Die ik u deed.

Laet dan de wolven ons maer bespringen

Ten allen kant,

[p. 35]

 

Laet onweêr loeyen, zyn vuer verspreiden

 

Langs heel het land.

 

Laet maer de wolven hun darmen vullen

 

Tot barstens toe;

 

Eens wordt de hemel na fel gedonder

 

Het bliksmen moê.

 

Eens spreidt de zon weêr haer gulden stralen

 

Het aerdryk rond -

 

Verkwikt het loover, dat steeds al hangend

 

Te droogen stond.

 

Dan komt het Bytje zyn honig halen

 

Op roozen blaên;

 

Dit ziet myn oog dan vol van verwondering

 

Met blydschap aen.

 

Dan spreekt myn harte: ziet van onz' liefde

 

Het blyde lot!

 

Zoo zal onz' liefde ook eens honig zuigen......

 

ô Waer genot!